တေန႔ က ညဆယ္နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ မွ သမီး အႀကီးမေလး က ဘာဂါ စားခ်င္ပါတယ္ ဆိုၿပီးဂ်ီေန လုိ႔ အျပင္မထြက္ခ်င္ေတာ့ ပဲ ပ်င္းေနတဲ့စိတ္ကို အသာခ်ိဳးႏွိမ္ ၿပီးသြား ၀ယ္ရပါတယ္။ ဘာဂါ ဆိုင္က ဆဲဗင္းအလဲဗင္း ဆိုင္ကို အမွီျပဳ ဖြင့္ထားတာ ျဖစ္ၿပီး ညပိုင္း မွသာ ထြက္ပါတယ္။ ေစတနာ နဲ႔ လက္ရာေလးက ေကာင္းေတာ့ အဲဒီ ဘာဂါဆိုင္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ သူ သုံးေလး ေယာက္ေတာ့ အၿမဲလိုလိုရွိတတ္ ပါတယ္။ ထုံးစံ အတိုင္း ကိုယ့္ေရွ႕ ကမွာထား တဲ့ သူေတြ ေစာင့္ေနရတာ နဲ႔ ပဲ နာရီ၀က္သာသာ ေလာက္ ေတာ့ ၾကာသြားလုိ႔ အိမ္ကို အျမန္ေရာက္ခ်င္ ေဇာနဲ႔ မီးပိြဳင့္ ကို ေရွာင္ခ်င္တာ ေၾကာင့္ လမ္းမႀကီး က မေမာင္းေတာ့ပဲ လူေနရပ္ကြက္ ကေန ျဖတ္ ဖို႔ အႀကံနဲ႔ ကားကို ေကြ႔၀င္လိုက္ပါတယ္။ လူေနရပ္ကြက္ ဆိုေပမယ့္ လုံးခ်င္း အိမ္ေလး ေတြနဲ႔ ၿခံ၀န္း သီးသန္႔ နဲ႔ ဆိပ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ ဆိုေတာ့ သစ္ပင္ေတြ အုပ္အုပ္ ဆုိင္းဆိုင္း နဲ႔ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ပါ။ လမ္းသြယ္ေလးေတြ ရွုပ္ရုွပ္ ေထြးေထြး ဆိုေတာ့ မၾကာခဏ သြားေနက် ဆိုေပမယ့္ မၾကာ ခဏ ဆိုသလို ပဲ လမ္းမွားေလ့ရွိပါတယ္။ လမ္းသြယ္ေလး တစ္ခု ထဲကို ခ်ိဳး၀င္လိုက္ တဲ့ အခါမွာ ေခြး တစ္ေကာင္ေလာက္ အရြယ္ရွိတဲ့ မီးခိုးေရာင္ အေကာင္ ႀကီး တစ္ေကာင္ လမ္းေဘး က ပန္းၿခံဳ အနီးမွာ ကားမီးေရာင္ ကို စူးစိုက္ ၿပီး ၾကည့္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရ လို႔ ရုတ္တရက္ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထ ၿပီး ဘရိတ္ ကိုေယာင္ၿပီးနင္း လိုက္မိပါတယ္။ မေလးရွား နဲ႔ အင္ဒိုနီးရွား မွာက ဒါမ်ိဳးေတြ ေပါတယ္ ဆိုၿပီး နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားေလ့ ရွိတတ္တယ္ေလ။
အႏွီ သတၱ၀ါကေတာ့ စကၠန႔္ အနည္းငယ္ မ်က္လုံးစိမ္းစိမ္း တစ္စုံနဲ႔ ေသခ်ာ စူးစိုက္ ၾကည့္ ေနရာက ရုတ္တရက္ မီးခိုးလိုမ်ိဳး အေငြ႔ေတြ ထြက္လာၿပီး လမ္းေဘး ကြန္ကရစ္ေျမာင္းေဘးကို ခုန္ဆင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဘာေကာင္ ဆိုတာ သိလုိက္ရၿပီ ျဖစ္လို႔ ေၾကာက္စိတ္ထက္ ေက်နပ္ ပီတိျဖစ္ တဲ့ စိတ္ နဲ႔ အိမ္ကုိ ျပန္လာ ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
တကယ္ဆို က်ေနာ္ အဲဒီ အေကာင္မ်ိဳး ကို သဘာ၀ အတိုင္း ေတြ႔ ရတာ ဒါဟာ ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ပါ။ ပထမ အႀကိမ္က လြန္ခဲ့ တဲ့ ငါးႏွစ္ က်ေနာ္ မေလးရွားကို ေရာက္စ တုန္းက အဲဒီအေကာင္မ်ိဳး တစ္ေကာင္ ၿခံစည္းရိုး အေပၚမွာ တတ္ထားတဲ့ သံဆူးႀကိဳး အေခြ အတိုင္း ေလွ်ာက္သြား ေနတာကို က်ေနာ္ေနထုိင္ရာ ကြန္ဒို ၀ရံတာကေန လွမ္းေတြ႔ ခဲ့ဘူးပါတယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ မွာ ထူးဆန္းေနတာက အဲဒီလို ေတာနက္ထဲမွာသာရွိသင့္တဲ့ အေကာင္မ်ိဳးကို ကြာလာလမ္ပူ ၿမိဳ႕လည္ ေကာင္ ေမွ်ာ္စင္ ညီေနာင္ နဲ႔ မလွမ္းမကမ္း မွာ ေတြ႔ ရတာကိုပါ။
အဲဒီ ေၾကာင္နံ႔ သာ (Malayan Civet - Viverra Tangalunga) လို႔အမည္ရတဲ့ ေတာေၾကာင္ႀကီးမ်ိဳးကို မေလးလို မူဆန္း (Musang) လို႔ ေခၚၿပီး မေလးရွားကၽြန္းဆြယ္ အႏွ႔ံအျပား အျပင္ အေရွ႕ဘက္နဲ႔ အေနာက္ ဘက္က ကၽြန္းေတြ မွာက်က္စားတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေဘာ္နီယို၊ ဆုမၾတ နဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္ ကၽြန္းစု ေတြမွာ လည္း အမ်ားအျပား ေတြ႔ရ တတ္တယ္ လို႔ သိရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေၾကာင္န႔ံသာ အေနနဲ႔ အေရွ႕ ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ား မွာ ေဒသခံအေနနဲ႔ ေတြ႔ရတတ္ၿပီး တျခားမ်ိဳး တူ တစ္၀မ္းကြဲ မိသားစု၀င္ေတြနဲ႔ မတူတာက သူ႔ရဲ႕ အမည္းေရာင္ ေျခေလးေျခာင္းနဲ႔ မီးခိုးေရာင္ အကြက္ေတြ အျပင္၊ အၿမီးကို အလွဆင္ထားတဲ့ အျဖဴ မီးခိုး အစင္းအၾကားေတြေၾကာင့္ သိသာထင္ရွားတဲ့ သြင္ျပင္လကၡဏာ ရွိတယ္ လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ေတာေၾကာင္ လို႔ ေယဘုယ် ေခၚေနေပေသာျ္ငား ေၾကာင္ နဲ႔ အနည္းငယ္ ဆင္သလို ျဖစ္ေနယုံမွ်သာျဖစ္ၿပီး ေၾကာင္အမ်ိဳး အႏြယ္ လုံး၀ မဟုတ္ေပ။ အျခား အသားစား ႏုိ႔တိုက္သတၱ၀ါ တစ္မ်ိဳးမွ်သာ ျဖစ္ၿပီးေျမြပါ (mongoose) အမ်ိဳး အႏြယ္ နဲ႔ ပိုနီးစပ္ပါတယ္။ ေၾကာင္နံ႔သာေတြ ဟာ တစ္ကုိယ္ေတာ္ က်င္လည္ က်က္စားတတ္တဲ့ (solitary animal) တိရိစာၦန္ မ်ိဳး ျဖစ္ၿပီး တေနကုန္ လုံၿခံဳစိတ္ခ်ရဲ႕ အသိုက္ အၿမံဳမွာ အိပ္စက္ အနားယူၿပီး ညဥ္႔ အေမွာင္ ကို အကာအကြယ္ ယူၿပီး အစာရွာ ထြက္ေလ့ရွိတယ္။ အသားစား သတၱ၀ါ (carnivorous animal) ျဖစ္ၿပီး ေျမၾကြက္၊ ေတာၾကြက္၊ ရွဥ့္၊ ဖြတ္၊ ပုတတ္၊ ပုတ္သင္၊ ဖား၊ ေျမြ စတာ ေတြကို အစာအျဖစ္ ဖမ္းစီး စားေသာက္တတ္ၿပီး ေျမက်င္း ႀကီး ေတြတူးၿပီး ေနတတ္သလို သစ္ပင္အႀကီးႀကီး ေတြ ရဲ႕ အျမင့္ဆုံး အပိုင္း ေတြကိုလဲ တက္ႏိုင္ၾကပါေပတယ္။
လွဳပ္ရွားမွု႔ ျမန္ဆန္ သြက္လက္ေပေသာျ္ငား ေၾကာင္ႀကီး မ်ိဳးႏြယ္ ေတြျဖစ္တဲ့ က်ား၊ က်ားသစ္ တို႔ အျပင္ စပါးႀကီး၊ စပါးအုံး လို ေျမြႀကီးမ်ား၊ မိေက်ာင္း မ်ား ရဲ႔ အစာ အျဖစ္ကိုေတာ့ မၾကာခဏ က်ေရာက္တတ္တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေၾကာင္နံ႔သာ အမ ေတြဟာ ႏွစ္လ ေလာက္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ၿပီးတာ နဲ႔ သားငယ္ ေလးေကာင္ ခန္႔ အထိေပါက္ ၿပီး ကေလးေတြ အရြယ္ေရာက္၊ ကိုယ့္အစာ ကိုယ္ရွာစားတတ္တဲ့ အရြယ္ အထိ မိခင္က ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါတယ္။ သူတို႔ ေတြဟာ အသက္ ႏွစ္ဆယ္ ခန္႔ အထိေနႏိုင္ ေပမယ့္ အဲဒီ အရြယ္အထိ အသက္ရွည္ရွည္ ေနႏိုင္တဲ့ အေကာင္မ်ိဳး အလြန္ေတြ႔ ရခဲတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေၾကာင္နံ႔သာ ေတြဟာ သဘာ၀အရ သားေကာင္ငယ္ေတြကို ဖမ္းစီးစားေသာက္တတ္တဲ့ ေတာရိုင္း သတၱ၀ါ ျဖစ္လို႔ အိမ္ေမြးတိရိစာၦန္အျဖစ္ ေမြးလို႔ မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တာမန္နီဂါရာ (Taman Negara National Park) မိုးသစ္ေတာ ႀကီးထဲမွာ လွည့္လည္ က်က္စား ေနထိုင္ ၾကတဲ့ ေအာ္ရန္အက္စလီ (Orang Asli) လူမ်ိဳး တစ္ခ်ိဳ႕ ဟာ အဆိုပါ အေကာင္ေတြ ကို သူတို႔ နဲ႔ အတူသြားေလရာ ေခၚသြား ေလ့ရွိတယ္ လို႔ ဆိုတယ္။
၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းတာက သစ္အလြန္အကၽြံ ထုတ္လုပ္တာ နဲ႔ မိုးသစ္ေတာႀကီးေတြကို ဆီအုန္း စိုက္ခင္းေတြ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းတာ ေတြေၾကာင့္ တျခား ေတာရိုင္းတိရိစာၦန္ေတြ နည္းတူး စိုးရိမ္ စရာၿခိမ္းေျခာက္ မွဳ႕ ကိုခံစား ေနရပါၿပီ။ ေနာင္ ႏွစ္အတန္ ၾကာလာရင္ ကမာၻေပၚမွာ မ်ိဳးတုန္း ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတဲ့ အေမႊးရွည္ ဆင္ႀကီးေတြ၊ က်ားသစ္ႀကီးေတြရဲ႕ လမ္းကို လိုက္ေကာင္း လိုက္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ပိုးဟတ္ ေတြလိုမိ်ဳး ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ အထိ မ်ိဳးဆက္ မေပ်ာက္ ပဲ ရွင္သန္ေကာင္း ရွင္သန္ေပလိမ့္မယ္။ ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္ (Charles Darwin)နဲ႔ ဟားဘတ္စပန္ဆာ (Herbert Spencer) တို႔ ရဲ႕ "Survival of the fittest" ဆိုတဲ့ စကားရွိတယ္ မဟုတ္လား။ ။
ကိုးကား။ ။ A Field Guide to Mammals of Southeast Asia by Charles M. Francis
ဓါတ္ပုံ
- Malayan Civet by Adam Slavický
- Malayan Civet caught by trapped camera by da-naturalist.blogspot.com
ဆက္စပ္ ဖတ္စရာ
Malaysia Home of Most Diverse Ecosystem
A Trip to Taman Negara National Park
A Trip to Taman Negara National Park - 2
အႏွီ သတၱ၀ါကေတာ့ စကၠန႔္ အနည္းငယ္ မ်က္လုံးစိမ္းစိမ္း တစ္စုံနဲ႔ ေသခ်ာ စူးစိုက္ ၾကည့္ ေနရာက ရုတ္တရက္ မီးခိုးလိုမ်ိဳး အေငြ႔ေတြ ထြက္လာၿပီး လမ္းေဘး ကြန္ကရစ္ေျမာင္းေဘးကို ခုန္ဆင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဘာေကာင္ ဆိုတာ သိလုိက္ရၿပီ ျဖစ္လို႔ ေၾကာက္စိတ္ထက္ ေက်နပ္ ပီတိျဖစ္ တဲ့ စိတ္ နဲ႔ အိမ္ကုိ ျပန္လာ ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
တကယ္ဆို က်ေနာ္ အဲဒီ အေကာင္မ်ိဳး ကို သဘာ၀ အတိုင္း ေတြ႔ ရတာ ဒါဟာ ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ပါ။ ပထမ အႀကိမ္က လြန္ခဲ့ တဲ့ ငါးႏွစ္ က်ေနာ္ မေလးရွားကို ေရာက္စ တုန္းက အဲဒီအေကာင္မ်ိဳး တစ္ေကာင္ ၿခံစည္းရိုး အေပၚမွာ တတ္ထားတဲ့ သံဆူးႀကိဳး အေခြ အတိုင္း ေလွ်ာက္သြား ေနတာကို က်ေနာ္ေနထုိင္ရာ ကြန္ဒို ၀ရံတာကေန လွမ္းေတြ႔ ခဲ့ဘူးပါတယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ မွာ ထူးဆန္းေနတာက အဲဒီလို ေတာနက္ထဲမွာသာရွိသင့္တဲ့ အေကာင္မ်ိဳးကို ကြာလာလမ္ပူ ၿမိဳ႕လည္ ေကာင္ ေမွ်ာ္စင္ ညီေနာင္ နဲ႔ မလွမ္းမကမ္း မွာ ေတြ႔ ရတာကိုပါ။
အဲဒီ ေၾကာင္နံ႔ သာ (Malayan Civet - Viverra Tangalunga) လို႔အမည္ရတဲ့ ေတာေၾကာင္ႀကီးမ်ိဳးကို မေလးလို မူဆန္း (Musang) လို႔ ေခၚၿပီး မေလးရွားကၽြန္းဆြယ္ အႏွ႔ံအျပား အျပင္ အေရွ႕ဘက္နဲ႔ အေနာက္ ဘက္က ကၽြန္းေတြ မွာက်က္စားတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေဘာ္နီယို၊ ဆုမၾတ နဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္ ကၽြန္းစု ေတြမွာ လည္း အမ်ားအျပား ေတြ႔ရ တတ္တယ္ လို႔ သိရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေၾကာင္န႔ံသာ အေနနဲ႔ အေရွ႕ ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ား မွာ ေဒသခံအေနနဲ႔ ေတြ႔ရတတ္ၿပီး တျခားမ်ိဳး တူ တစ္၀မ္းကြဲ မိသားစု၀င္ေတြနဲ႔ မတူတာက သူ႔ရဲ႕ အမည္းေရာင္ ေျခေလးေျခာင္းနဲ႔ မီးခိုးေရာင္ အကြက္ေတြ အျပင္၊ အၿမီးကို အလွဆင္ထားတဲ့ အျဖဴ မီးခိုး အစင္းအၾကားေတြေၾကာင့္ သိသာထင္ရွားတဲ့ သြင္ျပင္လကၡဏာ ရွိတယ္ လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ေတာေၾကာင္ လို႔ ေယဘုယ် ေခၚေနေပေသာျ္ငား ေၾကာင္ နဲ႔ အနည္းငယ္ ဆင္သလို ျဖစ္ေနယုံမွ်သာျဖစ္ၿပီး ေၾကာင္အမ်ိဳး အႏြယ္ လုံး၀ မဟုတ္ေပ။ အျခား အသားစား ႏုိ႔တိုက္သတၱ၀ါ တစ္မ်ိဳးမွ်သာ ျဖစ္ၿပီးေျမြပါ (mongoose) အမ်ိဳး အႏြယ္ နဲ႔ ပိုနီးစပ္ပါတယ္။ ေၾကာင္နံ႔သာေတြ ဟာ တစ္ကုိယ္ေတာ္ က်င္လည္ က်က္စားတတ္တဲ့ (solitary animal) တိရိစာၦန္ မ်ိဳး ျဖစ္ၿပီး တေနကုန္ လုံၿခံဳစိတ္ခ်ရဲ႕ အသိုက္ အၿမံဳမွာ အိပ္စက္ အနားယူၿပီး ညဥ္႔ အေမွာင္ ကို အကာအကြယ္ ယူၿပီး အစာရွာ ထြက္ေလ့ရွိတယ္။ အသားစား သတၱ၀ါ (carnivorous animal) ျဖစ္ၿပီး ေျမၾကြက္၊ ေတာၾကြက္၊ ရွဥ့္၊ ဖြတ္၊ ပုတတ္၊ ပုတ္သင္၊ ဖား၊ ေျမြ စတာ ေတြကို အစာအျဖစ္ ဖမ္းစီး စားေသာက္တတ္ၿပီး ေျမက်င္း ႀကီး ေတြတူးၿပီး ေနတတ္သလို သစ္ပင္အႀကီးႀကီး ေတြ ရဲ႕ အျမင့္ဆုံး အပိုင္း ေတြကိုလဲ တက္ႏိုင္ၾကပါေပတယ္။
လွဳပ္ရွားမွု႔ ျမန္ဆန္ သြက္လက္ေပေသာျ္ငား ေၾကာင္ႀကီး မ်ိဳးႏြယ္ ေတြျဖစ္တဲ့ က်ား၊ က်ားသစ္ တို႔ အျပင္ စပါးႀကီး၊ စပါးအုံး လို ေျမြႀကီးမ်ား၊ မိေက်ာင္း မ်ား ရဲ႔ အစာ အျဖစ္ကိုေတာ့ မၾကာခဏ က်ေရာက္တတ္တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေၾကာင္နံ႔သာ အမ ေတြဟာ ႏွစ္လ ေလာက္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ၿပီးတာ နဲ႔ သားငယ္ ေလးေကာင္ ခန္႔ အထိေပါက္ ၿပီး ကေလးေတြ အရြယ္ေရာက္၊ ကိုယ့္အစာ ကိုယ္ရွာစားတတ္တဲ့ အရြယ္ အထိ မိခင္က ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါတယ္။ သူတို႔ ေတြဟာ အသက္ ႏွစ္ဆယ္ ခန္႔ အထိေနႏိုင္ ေပမယ့္ အဲဒီ အရြယ္အထိ အသက္ရွည္ရွည္ ေနႏိုင္တဲ့ အေကာင္မ်ိဳး အလြန္ေတြ႔ ရခဲတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေၾကာင္နံ႔သာ ေတြဟာ သဘာ၀အရ သားေကာင္ငယ္ေတြကို ဖမ္းစီးစားေသာက္တတ္တဲ့ ေတာရိုင္း သတၱ၀ါ ျဖစ္လို႔ အိမ္ေမြးတိရိစာၦန္အျဖစ္ ေမြးလို႔ မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တာမန္နီဂါရာ (Taman Negara National Park) မိုးသစ္ေတာ ႀကီးထဲမွာ လွည့္လည္ က်က္စား ေနထိုင္ ၾကတဲ့ ေအာ္ရန္အက္စလီ (Orang Asli) လူမ်ိဳး တစ္ခ်ိဳ႕ ဟာ အဆိုပါ အေကာင္ေတြ ကို သူတို႔ နဲ႔ အတူသြားေလရာ ေခၚသြား ေလ့ရွိတယ္ လို႔ ဆိုတယ္။
၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းတာက သစ္အလြန္အကၽြံ ထုတ္လုပ္တာ နဲ႔ မိုးသစ္ေတာႀကီးေတြကို ဆီအုန္း စိုက္ခင္းေတြ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းတာ ေတြေၾကာင့္ တျခား ေတာရိုင္းတိရိစာၦန္ေတြ နည္းတူး စိုးရိမ္ စရာၿခိမ္းေျခာက္ မွဳ႕ ကိုခံစား ေနရပါၿပီ။ ေနာင္ ႏွစ္အတန္ ၾကာလာရင္ ကမာၻေပၚမွာ မ်ိဳးတုန္း ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတဲ့ အေမႊးရွည္ ဆင္ႀကီးေတြ၊ က်ားသစ္ႀကီးေတြရဲ႕ လမ္းကို လိုက္ေကာင္း လိုက္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ပိုးဟတ္ ေတြလိုမိ်ဳး ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ အထိ မ်ိဳးဆက္ မေပ်ာက္ ပဲ ရွင္သန္ေကာင္း ရွင္သန္ေပလိမ့္မယ္။ ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္ (Charles Darwin)နဲ႔ ဟားဘတ္စပန္ဆာ (Herbert Spencer) တို႔ ရဲ႕ "Survival of the fittest" ဆိုတဲ့ စကားရွိတယ္ မဟုတ္လား။ ။
ကိုးကား။ ။ A Field Guide to Mammals of Southeast Asia by Charles M. Francis
ဓါတ္ပုံ
- Malayan Civet by Adam Slavický
- Malayan Civet caught by trapped camera by da-naturalist.blogspot.com
ဆက္စပ္ ဖတ္စရာ
Malaysia Home of Most Diverse Ecosystem
A Trip to Taman Negara National Park
A Trip to Taman Negara National Park - 2
9 comments:
ျမန္မာျပည္မွာေရာ...ဒီေကာင္ေတြ ရွိတယ္ၾကားမိလား
ဗ်...၊ဒီေကာင္ေတြကို စိတ္ဝင္စားသြားတယ္ဗ်ဳိး...၊
ေမြးလို႕ရရင္ ေမြးၾကည့္ခ်င္ပါရဲ႕....။
မုဆိုးဝတၳဳေတြထဲမွာ ဖတ္ဖူးေပမယ့္ အေကာင္ကို ခုမွျမင္ဖူးတယ္။ ဗဟုသုတရေစတယ္။
တိရစာၦန္ေတြကိုု zoo မွာျမင္ရတာထက္ အရုုိင္းျမင္ရတာပိုုစိတ္၀င္စားစိတ္လွုုပ္ရွားဘိုု ့ေကာင္းတယ္။
ဒါေပမဲ့တကယ့္ရွိသင့္တဲ့ေတာမွာမဟုုတ္ရင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ လူေတြကသူတိုု ့ရဲ ့Habitat ေတြကိုုက်ဴးေက်ာ္ေမာင္ပိုုင္စီးလာေတာ့ ျမိဳ ့လည္ေခါင္မွာေရာက္လိုုေရာက္ျဖစ္ကုုန္တာစိတ္မေကာင္းစရာပါ။
စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းတယ္.. ေၾကာင္နံ႕သာဆိုတာကို အခုမွေတြ႕ဖူးတယ္.. း)))
ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္
ဖတ္သြားတယ္ ကိုေအေအတီအို ေရ ဗဟုသုတ ေလး ေတြ အတြက္ ေက်းဇူးပါ
ခင္မင္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး
ရန္ကုန္က ျပည္လမ္းမွာ အိမ္ေဟာင္းမ်က္ႏွာက်က္မွာ အိမ္ျပင္ေဆာက္ေတာ့ ေၾကာင္ကတိုးေတြ မိသားစုလိုက္ ထြက္လာၾကတယ္ း)
အျပင္မွာ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးပါ
ဒီကိစၥက သဘာဝတရားနဲ႔လူ ႏွစ္ဘက္လံုးနစ္နာတာပဲ။ လူေတြကမိုးေပၚေရာက္လာတယ္ (အထပ္ျမင့္တိုက္ေတြ) ငွက္ေတြေနစရာေပ်ာက္လာတယ္။ ေတာေတြရွင္းၿပီးၿမိဳ႔ျပေတြေပၚလာတယ္။ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတာက မေလးရွားရဲ့ ၿမိဳ႔ျပတည္ေဆာက္ပံုလို႔မထင္မိဘူးလား။ ၿမိဳ႔ျပက်ယ္ျပန္႔လာေလ သစ္ေတာထိခိုက္လာေလျဖစ္မွာမို႔ ၿမိဳ႔ျပစီမံကိန္းေတြကုိေတာင္ရပ္ခိုင္းသင့္တယ္လို႔လည္းေတြးမိတယ္။ တကယ့္ dilemma ပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ၅ခါေလာက္ေတြ႔ဘူးတယ္ဗ် ကိုေသာမတ္ရဲ့..ဒမန္စာရာေတာကို ၿဖတ္ရင္းနဲ ႔ေတြ႕တာ..ေတြ႕စက သူတို႔အရြယ္အစားေၾကာင့္ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးထင္ၿပီး ေၾကာက္ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္း သိသြားေတာ့ မေၾကာက္ေတာ့ဘူး..
Post a Comment