ကိုမိုဒို ဖြတ္နဂါးႀကီးမ်ား ရာဇ၀င္

Photo

ဖြတ္နဂါးႀကီး ေတြအေၾကာင္း နဲ႕ ဆက္စပ္ ပါတ္သက္သမွ်အားလုံးလိုလို ဟာ စိတ္၀င္စားဖြယ္၊ ထိတ္လန္႕ ေၾကာက္မက္ဖြယ္၊ အူလွုိက္ အသည္းတုန္ ရြံရွာ ဆက္ဆုပ္ဖြယ္ ရာမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳပ္တဲ့ ဟန္ပန္အမူအယာ မ်ားနဲ႕ ေၾကာက္မက္ရြံရွာဖြယ္ သြင္ျပင္လကၡဏာမ်ားရွင္ ဖြတ္နဂါးႀကီး ေတြဟာ ဒ႑ာရီ ပုံျပင္ ေတြထဲမွာ ပါေလ့ရွိတဲ့ နဂါးႀကီးေတြ လို အစိမ္းေရာင္သန္းေနတဲ့ မြဲညစ္ညစ္ ညိဳမည္းမည္း အေၾကးခြံထူထူ ဖုံးလႊမ္းထားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္၊ ႏွာေခါင္းေပါက္ က်ယ္က်ယ္၊ သြားရည္ တျမားျမား ျဖစ္ေနတဲ့ ပါးစပ္ေပါက္ထဲက ခၽြန္ျမျမ သြား ေတြ ရဲ႕ ၾကားက လွ်ာ ႏွစ္ခြ ထြက္ေနပုံ ဟာ ရုတ္တရက္ မီးလွ်ံ ေတြ ထြက္က်မလာ ႏိုင္တာ သိ ေပမယ့္လဲ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႕ မွုူ႕ ကို ေတာ့ျဖင့္ မေလ်ာ့က် ေစပါဘူး။

အမွန္တကယ္ေတာ့ အႏွီ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳပ္တဲ့ သတၱ၀ါႀကီး ေတြဟာ ကမာၻ႕ အႀကီးဆုံး ဖြတ္ႀကီး ေတြျဖစ္ၿပီး အင္ဒိုးနီးရွား ႏိုင္ငံ ကိုမိုဒို (Komodo)၊ ရင္ကာ (Rinca)၊ ပါဒါ (Pada) နဲ႕ ကိုမိုဒိုကၽြန္း အနီးနားတ၀ိုက္က ကၽြန္း ကေလးေတြေပၚမွာ ေနထိုင္က်က္စားပါတယ္။ ကိုမိုဒိုဖြတ္နဂါး ေတြဟာ သားေကာင္း ေတြကို အမဲလိုက္ၿပီး အရွင္လတ္လတ္ ကိုက္ျဖတ္ ဆုတ္ၿဖဲစား သလို၊ အေကာင္အေသေတြကိုလဲ ၿမိန္ေရယွက္ေရ စားပါေသးတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွင္း ပုံစံ မ်ိဳး ဇာတ္တူသားလဲ စားပါတယ္။ သူတို႔ ဘာေတြစားတယ္ ဆိုတာ အတိအက် စာရင္းလိုက္ေကာက္လို႔ မရ ႏိုင္ေပမယ့္ အနည္းဆုံး ဆယ္ရာခိုင္ ႏွုံးက ျဖင့္ ဇာတ္တူသား တျခားဖြတ္ ေတြကို စားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

Photo

သူတို႔ ဟာ ျဖဳန္းကနဲ ကမူးရွုးတိုး ပုံစံ မ်ိဳး အလွ်င္အျမန္ ေျပးႏိုင္ သလို ေရကူးကလဲ ေတာ္ျပန္ပါေသးတယ္။ သူတို႔ ထက္ ပိုျမန္တဲ့၊ ပိုသန္မာတဲ့ ကၽြဲလို ႏြားလို သားေကာင္ေတြကို ေတာင္တစ္ခ်က္ အမိအရ ကိုက္လိုက္ျခင္း အားျဖင့္ သူတို႔ ပါးစပ္ က တေတာက္ေတာက္ က်ေနတဲ့ သြားရည္ ေတြထဲ က ဘက္တီးရီးယား မ်ိဳးစုံ ေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း ေႏွးေကြး ေလးလံ ၿပီး ဆက္မသြားႏိုင္ေတာ့ ပဲ ခႏၶာကိုယ္ အစိပ္အပိုင္းေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ကိုက္ျဖတ္ ဆုတ္ဖဲ့ စားျခင္း ကို အရွင္လတ္လတ္ ခံရ ပါတယ္။ အကိုက္ခံ လိုက္ရတဲ့ သားေကာင္ ေနာက္ ကို သူတို႔ ရဲ႕ ထူးျခား လွတဲ့ အနံ႔ ခံ အာရုံ အျပင္ ျပဴတစ္ျပဴတစ္ ထြက္ ေနတဲ့ လွ်ာ ႀကီး ႏွစ္ခြ နဲ႔ ေျခရာခံၿပီး ေသအံ့မူးမူး ျဖစ္ ေနတဲ့ သားေကာင္ ကို ကိုက္ဖဲ့ ၿပီး စားပါတယ္။

ဖြတ္နဂါးႀကီးေတြ ဟာ အသက္ ငါးႏွစ္က ဆယ္ႏွစ္ အတြင္း မွာ အရြယ္ေရာက္ ၿပီး မိတ္လိုက္ ႏိုင္ၾကၿပီး မွတ္တမ္းမ်ား အဆိုအရ အသက္ ငါးဆယ္ ေက်ာ္ အထိရွင္သန္ ေနထိုင္ပါတယ္။ မိခင္ ဖြတ္နဂါးမႀကီး က ဥဥ ဖို႔ အသိုက္ေဆာက္လုပ္ၿပီး တခါဥ ရင္ ဥေပါင္း သုံးဆယ္ေက်ာ္ ဥေလ့ ရွိပါတယ္။ ဖြတ္နဂါး ေပါက္ကေလး ေတြ ဥခြံ ထဲက ကိုယ့္ဖာသာ ေဖာက္ထြက္ ႏိုင္ဖို႔ ကိုးလ ေလာက္ ၾကာတတ္ပါတယ္။ အေကာင္ေပါက္ ကေလးေတြဟာ ဥက ေဖာက္ ထြက္ ႏိုင္တာ နဲ႔ ခ်က္ခ်င္း နီးစပ္ရာ အပင္ႀကီး ေပၚေတြကိ ေျပးတက္ၾကရပါတယ္။ ဒါမွသာ တျခား အရြယ္ေရာက္ၿပီး ဖြတ္နဂါးႀကီးေတြ ရဲ႕ အစာ ျဖစ္က လြတ္ကင္း မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ ေလးေတြဟာ သစ္ပင္ႀကီး ေတြေပၚမွာ ပဲ ကိုယ့္ ကိုယ္ကို ထိန္းေက်ာင္း ႏိုင္တဲ့ ေလးႏွစ္သား အရြယ္ ေလာက္အထိ ေနၾကရပါတယ္။

တကယ္လို႔ သာ ကမာၻ႔ အံ့ဖြယ္ ရွစ္ခုသာ ရွိခဲ့ မယ္ဆိုရင္ အဲဒီရွစ္ခုေျမာက္ ဟာ ကိုမိုဒိုကၽြန္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္ မယ္။ သားရုိင္း တိရိစာၦန္ ေက်းငွက္ မ်ားစြာ ရွိတဲ့ အင္ဒိုနီးရွားရဲ႕ ဧရိယာ အက်ယ္ အ၀န္းဟက္တာေပါင္း ငါးေသာင္းကိုးေထာင္ ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသား ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲ က သုံးေထာင္ေက်ာ္ေသာ ကိုမိုဒိုဖြတ္နဂါးႀကီး ေတြ (Komodo Dragons or Varanus Komodoensis) ဟာ ကမာၻဦးက ဒိုင္ႏိုေဆာ မ်ိဳးႏြယ္ ေတြရဲ႕ အႀကီးမားဆုံးေသာ ေနာက္ဆုံး လက္က်ံ မ်ိဳးဆက္ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍ စာဖတ္သူ ဟာ က်ေနာ္ အထက္က ေရးခဲ့ တာေတြကို မယုံ ႏိုင္ဘူး ဆိုရင္လဲ လက္ခံ ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ေျပာတာ နားေထာင္ ဖူးသူ မွန္သမွ် ဟာ မယုံၾကည္တဲ့ မ်က္၀န္း ေတြနဲ႔ က်ေနာ္ ကိုစုိက္ ၾကည့္ ၿပီး ဟုတ္ေကာ ဟုတ္ကဲ့ လား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ကိုသာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ေမးတာ ၾကားခဲ့ရဖူးလို႔ ပါ။

Photo

ေဒသခံ ေတြဟာ ကိုမိုဒိုနဂါးႀကီး ေတြကို အိုရာ (Ora) လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ အဖိုး၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အဖြားလို႔ အဓိပၸါယ္ ရၿပီး လူသားစင္စစ္ ကေန ေျပာင္းလဲ ထားတယ္ လို႔ ယုံၾကည္ၾကပါတယ္။ ေဒသခံ ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေျမး ျမစ္ေတြ ျဖစ္လို႔ အႏၱရာယ္ မေပးဖို႔ ေတာင္းပန္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဆိုပါ ဖြတ္နဂါးႀကီးေတြဟာ အရွည္ ဆယ္ေပ ကေန ဆယ့္ငါးေပ ခန္႔ အထိ ရွိတတ္ၿပီး ေရွ႕ ေျခကို ေထာက္ၿပီး ေခါင္းေထာင္ လိုက္မယ္ ဆိုရင္ သုံးေလးေပေလာက္ အထိ ျမင့္ ပါတယ္။ အေလးခ်ိန္အားျဖင့္ ေပါင္ တရာ့ငါးဆယ္ ကေန ေပါင္ သုံးရာေလာက္ အထိႀကီးထြား ေလ့ရွိပါတယ္။ အေျပး ျမန္သလို တြင္း အနက္ႀကီးေတြကို လဲ တူးႏိုင္ၾကပါတယ္။ ေရကူး၊ ေရငုတ္ေတာ္ ၿပီး အေကာင္ငယ္ေလး ေတြ ဆိုရင္ သစ္ပင္ အျမင့္ ႀကီး ေတြကိုေပၚပါ တက္ႏိုင္ၾကပါတယ္။

သူတို႔ ရဲ႕ အစာ ေတြဟာ အမ်ားအား ျဖင့္ ဆိတ္၊ သမင္၊ ဒရယ္၊ ျမင္း၊ ေတာကၽြဲ၊ ေတာ၀က္ စသည္ျဖင့္ ကၽြန္းေပၚ မွာရွိတဲ့ ေတာနက္ ထဲ မွာ ရွင္သန္ေနထိုင္ တဲ့ ေတာရိုင္း တရိစာၦန္ေတြ အျပင္ ေဒသခံ ေတြ ေမြးထားတဲ့ ၾကက္၊ဘဲ၊ ဆိတ္၊ကၽြဲ စတာ ေတြကို ပါ လစ္ရင္ လစ္သလို ၀င္ဆြဲေလ့ ရွိပါတယ္။ ဖြတ္နဂါးႀကီးေတြရဲ႕႕ ပိုင္နက္ နယ္ပါယ္ ဟာ ကိုမိုဒို သဘာ၀ဥယ်ာဥ္ လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကိုမိုဒို၊ ရင္ကာ၊ ပါဒါ နဲ႔ ကိုမိုဒို ကၽြန္း၀န္းက်င္ က ကၽြန္း ကေလး ေတြ တ၀ိုက္ တင္ မကေသးပဲ ဖေလာရက္စ္ (Flores Island) ကၽြန္းတ၀ိုက္မွာ ပါ ခဏခဏ ေတြ႔ရေလ့ ရွိလို႔ အဆုိပါ ေနရာမွာလဲ ေနထိုင္ က်က္စားတယ္ လို႔ မွတ္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

Photo

တကယ္လုိ႔ တစုံတေယာက္ ကေန ကိုမိုဒိုနဂါးႀကီးေတြ ဟာ အႏၱရာယ္ ရွိသလားလို႔ ေမးလာခဲ့ ရင္ အေျဖက ရွိတယ္၊ မရွိဘူး ႏွစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနပါလိမ့္ မယ္။ အေၾကာင္းသိတဲ့ ေဒသခံ ေတြအတြက္အႏၱရာယ္ မရွိႏိုင္ဘူး ဆိုေပမယ့္ တိုးရစ္ လိုမ်ိဳး ခဏတာ လာလည္တဲ့ သူေတြ အတြက္ ကေတာ့ အင္မတန္ အႏၱရာယ္ ႀကီးပါေပတယ္။ ကိုမိုဒို ကၽြန္းေပၚမွာ ေျခရာ လက္ရာ အစအန မက်ံ ေအာင္ ေပ်ာက္ဆုံး သြားခဲ့ ၾကတဲ့ ကံဆိုးသူ တိုးရစ္ ေတြ ရွိခဲ့ ဖူးပါတယ္။ အကယ္၍ အင္ဒိုနီးရွားက ကိုမိုဒို အမ်ိဳးသား ဥယ်ာဥ္ကို လည္ပါတ္ခြင့္ ႀကံဳလာခဲ့မယ္ ဆိုရင္ အမ်ိဳးသားဥယ်ဥ္က ခ်မွတ္ထားတဲ့ လမ္းညႊန္ခ်က္ စည္းကမ္းေတြကို အေလးအနက္ လိုက္နာဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ အထူးသျဖင့္ အနီေရာင္ အ၀တ္အစား ေတြကို မ၀တ္မိဖို႔ ပါပဲ။ အကယ္၍ ကိုမိုဒိုဖြတ္နဂါးႀကီးေတြသာ သူတို႔ ရဲ႕ အစာ လို႔ ျမင္သြားၿပီဆိုရင္ ျဖင့္ ရိုင္ဖယ္ ေသနတ္ကိုင္ ရိန္းဂ်ား အေစာင့္ ေတြလဲ လုံၿခံဳေအာင္ ကာကြယ္ေပးဖို႔ တတ္ႏိုင္လိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ ။



ကိုးကား
- ကိုမိုဒို အမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ ထုတ္စာရြက္စာတမ္းမ်ား
- Paul (Komodo Specialist)
- Flores Tourism
- Wikipedia
- National Geographic Magazine
- ဖေလာရက္စ္ ေဒသခံ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ မ်ား၏ ေျပာျပခ်က္ မ်ား

Photo credits to:-
- Picture 1 (http://www.infohostel.com/)
- Picture 2 (http://www.komodragonfacts.com/)
- Picture 3 (http://www.komolarges.com/)
- Picture 4 (image.google.com)

ဒုတိယပိုင္း ေဖ်ာက္ထားမည္႕စာ