လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ခန္႕ကပါ။ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ကုမၸဏီ တစ္ခုကေန စိတ္ကုန္လုိ႔ အလုပ္ထြက္ ထားကာစလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘိုင္ျပတ္ေနလို႕ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဆင္ေျခဖုံး ၿမိဳ႕နယ္ တစ္ခုမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ ညီမျဖစ္သူရဲ႕ ေဆးဆိုင္ေလးမွာ ကပ္ၿပီး ကူေရာင္း ေနရပါတယ္။ ဘီယာဖိုးေလး ႏိုွက္လိုက္၊ ေဆးလိပ္ဖိုးေလး ႏိုွက္လိုက္ ေလာက္ ေတာ့ရေပမယ့္ အမ်ားႀကီး ေတာ့ယူလို႕မရေပဘူးေပါ့။ ညေနေစာင္း တစ္ခုမွာ ေဆးဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ေနစဥ္မွာ သူငယ္ခ်င္း ဂိုက္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ သူ ခရီးစဥ္ ႏွစ္ခုျဖစ္ေနလို႕ တစ္ခုကို က်ေနာ့္ ကိုလိုက္ ေပးဖို႕လာေျပာတာပါ။ က်ေနာ္ဟာ ဧည့္လမ္းညႊန္သင္တန္းဆင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္ က်ေနာ္ ဧည့္လမ္းညႊန္အျဖစ္ ဂိုက္လိုက္ခဲ့တဲ့ ခရီးစဥ္ဟာ ေျပာပေလာက္ ေအာင္မရွိပါဘူး။ ဂိုက္မလိုက္ပဲ ခရီးသြားကုမၸဏီေတြမွာပဲ အလုပ္လုပ္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ေတာ့ သူလာေပးတဲ့ အခြင့္အေရးဟာ ေရႊ ပါပဲ။ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းက ဂိုက္ေၾကး ကိုေတာ့ထုံးစံ အတိုိင္း ေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ့္ အတြက္ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ေျပလက္ ေပ်ာက္ ခရီးထြက္ရ ၿပီး စားၿပီးေသာက္ၿပီးစားရိပ္ၿငိမ္း အျပင္ ပိုက္ဆံလဲ အတိုင္းအတာ တစ္ခုေလာက္ထိရေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို မီးစိမ္းျပ အေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။ (ေနာက္ပိုင္းမွာ သူေပးတဲ့ ခရီးစဥ္ အနည္းငယ္ခန္႕ အလုပ္မရခင္စပ္ၾကား ဆက္တိုက္ ဆိုသလို လိုက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္)။
ခရီးထြက္ဖို႕ အိမ္ကို အျမန္ျပန္ၿပီး ခရီးထြက္ဖို႕ အတြက္ျပင္ဆင္ရပါတယ္။ ခရီးေဆာင္အိတ္တစ္လုံးထဲမွာ ဂိုက္တစ္ေယာက္ အတြက္မပါမျဖစ္ တိုက္ပုံ၊ အေႏြးထည္၊ ရွမ္းေဘာင္းဘီ၊ ႏွိဳးစက္၊ သြားပြတ္တံ အျပင္ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ရွင္းျပဖို႕ (running commentary) လုပ္ဖို႕ စာအုပ္တခ်ိဳ႕ ကိုပါမေမ့မေလ်ာ့ သယ္ရပါတယ္။ အစီအစဥ္ အရ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းဟာ ကားတစ္စီးနဲ႕ ေရာက္လာၿပီး က်ေနာ္ နဲ႕ အတူခရီးထြက္ရမယ့္ ဒရိုင္ဘာ နဲ႕မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ (ေနာက္မၾကာခင္မွာ အဲဒီ ဒရုိင္ဘာနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအရင္း ေတြလိုခင္သြားၿပီး ခရီးစဥ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အတူထြက္ျဖစ္ပါတယ္)။ ၿပီးေတာ့ ဧည့္သည္ ကို ၿမိဳ႕ထဲ ကဟိုတယ္မွာသြား ႀကိဳၿပီး တဲ့အခါမွာ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေနာက္ကားတစ္စီးနဲဲ႕ေလဆိပ္မွာ သူ႕ေနာက္ဧည့္သည္ ကိုသြားႀကိဳပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ့္ဧည့္သည္ ဟာစုံတြဲျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးက ဆြစ္ဂ်ာမန္လူမ်ိဳး ျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသားကေတာ့ ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးစစ္စစ္ ပါ။ ေယ်ဘုယ်အားျဖင့္ ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးေတြ နဲ႕ ဆက္ဆံရတာ မလြယ္ပါဘူး။ အခ်ိန္တို အတြင္းမွာ ခင္ခင္မင္မင္ အဆင္ေျပေျပ ျဖစ္ဖို႕ ပိုၿပီးေတာ့ ခက္ခဲပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခရီးစဥ္ ဆယ္ငါးရက္ လုံးလုံး အဆင္ေျပေအာင္ ေတာ့လုံးပမ္းရမွာ ပဲဆိုတဲ့စိတ္နဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားေပးရပါတယ္။ ခရီးစဥ္ အရ က်ိဳက္ထီးရိုးကို ဦးတည္ေနေပမယ့္ ပဲခူး ကိုအရင္၀င္ရပါတယ္။ ပဲခူး မွာ ျပစရာရွိတာ ျပလည္စရာရွိတာ လည္ၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဂိုက္နဲ႕ ဧည့္သည္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္သိသြားပါၿပီ။ က်ေနာ့္ ဧည့္သည္အမ်ိဳးသားဟာ လူလတ္ပိုင္းျဖစ္ေပမယ့္ အဂၤလိပ္လို သိပ္ကၽြမ္း ကၽြမ္းက်င္က်င္မတတ္ပါဘူး။ ဂ်ာမန္ လူမ်ိဳးႀကီးစိတ္ရွိသူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ဥာဏ္ရည္မမီ ကေလးမ်ား အတြက္သူကိုယ္ပိုင္တည္ေထာင္ထားတဲ့ ေက်ာင္းရဲ႕ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ ဆြစ္လူမ်ိဳးတို႕ထုံးစံ အတိုင္း အဂၤလိပ္၊ ဂ်ာမန္၊ ျပင္သစ္၊ အီတလ်ံ ေလးဘာသာ ကိုအသာေလးေျပာ တတ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွုကုမၸဏီ တစ္ခုမွာလုပ္တယ္လို႕ပဲေျပာပါတယ္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္မွာ တူတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ အင္မတန္ေစ့စပ္ေသခ်ာၿပီး၊ အသုံးအစြဲ အင္မတန္က်စ္လ်စ္ၾကတာပါပဲ။ သူတို႕ အာရွတိုက္ ကိုခရီးထြက္လာတာ ႏွစ္လ ရွိပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္မွာ ဗီဇာေပးသေလာက္ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ရက္ေနၿပီးရင္ အင္ဒိုခ်ိဳင္းနား ႏိုင္ငံေတြ ကိုခရီးဆက္ဦးမွာပါ။ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ သူနဲ႕က ပိုၿပီးဆက္ဆံလို႕အဆင္ေျပပါတယ္။ တခါတခါမွာ သူက အမ်ိဳးသားျဖစ္သူကို သူကပဲဂ်ာမန္လို ျပန္ရွင္းျပေလ့ရွိပါတယ္။ ပဲခူး မွာ ခဏသာ၀င္ရတာ ျဖစ္ၿပီး က်ိဳက္ထီးရိုးကို ခရီးဆက္ပါတယ္။ က်ိဳက္ထီးရိုး မွာ တစ္ညသာ အိပ္မွာ ျဖစ္လို႕ ရွင္းစရာ ရွိတာရွင္း၊ ျပစရာ ရွိတာ မေမွာင္ခင္ အကုန္ျပထားရပါတယ္။ အမွန္က ရေသ့ေတာင္ ကေနလမ္း ေလွ်ာက္ ၿပီးတက္လာၾကရတာ ျဖစ္လို႕ ဧည့္သည္ေရာ ဂိုက္ေရာ ေတာ္ေတာ္ပမ္းေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ကေတာ့ "အဲဒါကဘာလဲ" ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ကိုပဲ ေမးေစပါတယ္။ "ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲ" ဆိုတာဆက္ေမးစရာ မလိုရ ေအာင္ ေတာက္ေလွ်ာက္ရွင္းျပပါတယ္။ သူတို႕ အတြက္ ကေတာ့ ျမင္ျမင္သမွ်ဟာ အထူအဆန္းခ်ည္းပဲ မို႕ သိခ်င္စရာ ေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဧည့္သည္ မေမးေပမယ့္လဲ ရွင္းသင့္တာရွင္း၊ ျပသင့္တာ ျပရမွာပါပဲ။ ေနာက္ၿပီးက်ေနာ့္ ရဲ႕အက်င့္က အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တိုင္း ပုံတိုပတ္စ ေလးေတြ ထည့္ထည့္ ေျပာရင္း လွ်ာရွည္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို ပုံတိုပတ္စ ေလးေတြအျပင္ ေရာက္ရွိရာ ေဒသရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႕ ဧည့္သည္စိတ္၀င္စားေလာက္မယ္ ထင္ရင္ ေနာက္ခံ ဒ႑ာရီ ကေလးေတြကို ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို ေတာက္ေလွ်ာက္ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေနသလို ေျပာရင္ ဒီ ဧည့္သည္ေတြႀကိဳက္ပါ့မလား၊ ကေလးကလားပုံတို ပတ္စ ေတြေျပာရင္ေရာ သေဘာက်ပါ့မလားဆိုတာ ကိုယ့္ဖာသာ ေတြးမိလာပါတယ္။ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရား ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ေန၀င္ခ်ိန္ရွုခင္း ျပရင္း နားတဲ့ အခါက်မွ ဧည့္သည္ ေတြရဲ႕သေဘာထားကို ေမးရပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္စလုံး က ျပာျပာသလဲ က်ေနာ္ ရွင္းျပတာေတြ (commentary & presentation) ကိုသေဘာက်တဲ့ အေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ ဧည့္သည္အမ်ိဳးသားက ပုံတိုပတ္စ ေတြဟာ သူ႕အတြက္အေရးႀကီး ပါတယ္..လို႕ ထူးထူးျခားျခား၀င္ေျပာပါတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ သူ စကားနည္းတာကို ေတာ့ သတိျပဳမိၿပီးသားပါ။ ဧည့္သည္က စကားမ်ားတာ ႀကိဳက္တယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လဲ အရွိန္မေလွ်ာ့ေတာ့ဘူးေပါ့။
ခရီးစဥ္ကို အတိုခ်ဳပ္ရရင္ က်ိဳက္ထီးရိုး မွာ တစ္ညသာအိပ္ၿပီး ေတာင္ငူမွာ တစ္ည၊ ကေလာ မွာႏွစ္ည (ပေလာင္ရြာေတြကို ေနျခင္းျပန္ ေျခလ်င္ခရီး တစ္ရက္)၊ ေနာက္ ပင္းတယ ကို၀င္လည္ ၿပီးအင္းေလးမွာ သုံးည အိပ္ၿပီး မႏၱေလး ကုိ ဆင္းပါတယ္။ မႏၱေလးမွာ ႏွစ္ညအိပ္ၿပီး အမရပူရ၊ အင္း၀၊ စစ္ကိုင္း၊မင္းကြန္း အစုံျပရပါတယ္။ ခရီးစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ အေျခအေနအခ်ိန္အခါနဲ႕ အေၾကာင္းအရာ တိုက္ဆိုင္တိုင္း ငယ္ငယ္က ဖတ္ဖူးတဲ့ လူထုဦးလွ ရဲ႕ တိုင္းရင္းသားရိုးရာ ပုံျပင္ေတြ၊ ျမန္မာ့ေက်းလက္ေဒသပုံျပင္ေတြ အျပင္ၾကားဖူးနား၀ ပုံတိုပတ္စ ေတြ ေျပာလာ လိုက္တာ "ဆိုင္ကယ္ႏွစ္စီး အၿပိဳင္စီး လာတာအလယ္ကေရွာင္တယ္" ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေတြပါေျပာျဖစ္ပါတယ္။ မႏၱေလး ကေန မနက္ေစာေစာ ထၿပီး ေရႊကိႏၷရီ သေဘၤာ ကိုစီးၿပီး ပုဂံကိုဆင္းပါတယ္။ မနက္ ငါးနာရီက မႏၱေလး ကေနစုန္ဆင္းလာတဲ့ ေရႊကိႏၷရီ သေဘၤာဟာ ညေန သုံးနာေက်ာ္မွ ဗူးဘုရား နားက ယာယီ သေဘၤာဆိပ္မွာ ဆိုက္ပါတယ္။ ဧရာ၀တီ ျမစ္ေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္ တစ္ေနကုန္ေလာက္ နီးနီး စုန္ဆင္းလာတဲ့ ခရီးတစ္ေလ်ာက္မွာ လဲ ေျပာလိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္း အရာေပါင္းစုံဟာလဲ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။
ပုဂံက ေတာ့ ဧည့္လမ္းညႊန္ေတြ အတြက္ ဖိုင္နယ္စာေမးပြဲ တစ္ခုလိုပါပဲ။ ပုဂံနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာစရာ ေတြက တစ္ေထာင့္တစ္ည ကုန္ႏိုင္ဖြယ္ မျမင္ပါဘူး။ ဧည့္လမ္းညႊန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ဟာ သမိုင္းေၾကာင္းကို မွန္ႏိုင္သမွ် အမွန္ဆုံး အခ်က္အလက္ နဲ႕တကြ ရွင္းျပရသလို ဌာေနတို႕ရဲ႕ ယုံၾကည္ရာ ပါးစပ္ရာဇ၀င္ေတြ၊ ဒ႑ာရီ ေတြကိုလဲ ေျပာျပရပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပုံျပင္ေတြ၊ ဒ႑ာရီ ေတြ ကေန သခၤန္းစာ ယူစရာ ကေတာ့ အမ်ားသားကလား။ အစီအစဥ္အရ ပုဂံမွာ ႏွစ္ည အိပ္ၿပီး ရင္ ဧည့္သည္ေတြဟာ ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္ေစာေစာေလယာဥ္နဲ႕ သံတြဲေလဆိပ္ကတဆင့္ ငပလီကို သြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ငပလီကအျပန္ တခါတည္း ထိုင္းႏုိင္ငံဘန္ ေကာက္ကို ခရီးဆက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္နဲ႕ ရန္ကုန္မွာ ထပ္ေတြ႕ဖို႕ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးည အျဖစ္ ႏွုတ္ဆက္တဲ့ အေနနဲ႕ ညစာ အတူစားဖို႕ ဖိတ္ပါတယ္။ ညစာစားရင္းနဲ႕ ဧည့္သည္အမ်ိဳးသား က မွတ္စုစာအုပ္ကေလးထုတ္ၿပီး ခရီးစဥ္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေ၀ဖန္ပါတယ္။ ခရီးစဥ္၊ ဟိုတယ္၊ အစားအေသာက္ ၊ ကား၊ ဒရိုင္ဘာ စသည္ျဖင့္ ၿခံဳငုံၿပီး စိတ္တိုင္းက်စရာ ခရီးစဥ္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ ဧည့္လမ္းညႊန္ နဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ေ၀ဖန္ရရင္ ေတာ့ ၀န္ေဆာင္မွု႕ သိပ္ မေကာင္းပါဘူးတဲ့။ က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာ ဘယ္နားသြားထားရမွန္းမသိ ေအာင္စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ဟာ ပုံေျပာေကာင္းတဲ့သူပါတဲ့ ။ မထင္မွတ္တဲ့ ေနာက္တစ္ခ်က္က ေတာ့ခရီးစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္ ေန႕ပိုင္းမွာ က်ေနာ္ ေျပာသမွ် ပုံျပင္ေတြကို ညဖက္ေရာက္ရင္ မွတ္မိသလို မွတ္စု ျပန္ထုတ္ပါသတဲ့။ မေန႕ညကအထိ သူမွတ္ထားတာ က်ေနာ္ ေျပာသမွ်ပုံျပင္ ေပါင္း ေလးဆယ့္ေလးပုဒ္ လက္ေရြးစင္ ရပါသတဲ့။ အဲဒီေနာက္မွာ Deutche Bank တံဆိပ္ နဲ႕ စာအိတ္ႏွစ္လုံး ထုတ္လာ ၿပီး တအိတ္ကို က်ေနာ့္ ဒရိုင္ဘာအတြက္၊ ေနာက္တစ္အိတ္ ကို က်ေနာ့္အတြက္ ဆိုၿပီးေပးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ကို ငါးေဒၚလာ ႏွုန္းနဲ႕ ေလးဆယ့္ေလးပုဒ္အတြက္ ေဒၚလာႏွစ္ရာ့ ႏွစ္ဆယ္ေပးတဲ့ အေၾကာင္းရွင္းျပပါတယ္။ ပိုက္ဆံ နည္းနည္းနဲ႕ တန္ဖိုးျဖတ္တယ္လို႕ မထင္ေစလိုေၾကာင္း၊ ဒါ့ထက္ပိုၿပီး ခ်ီးျမွင့္လိုေပမယ့္ ခရီးထပ္သြားရ ဦးမွာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေငြသားလက္က်ံ အနည္းငယ္သာခ်န္ၿပီး ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။ က်ေနာ့္ အတြက္ကေတာ့ ပုံျပင္ေလးေတြေပးတဲ့ ဆုလာဘ္အတြက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ရသလို ဧည့္လမ္းညႊန္ ္၀န္ေဆာင္မွဳ႕ သိပ္မေကာင္း ဘူးဆိုလို႕ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ အဲဒီဧည့္သည္ေတြ ဟာ ဧည့္လမ္းညႊန္ တစ္ေယာက္နဲ႕ မဟုတ္ပဲ ပံုၿပင္ကေလးေတြ နဲ႕ ခရီးသြားခဲ့လို႕ပါပဲ။
ဒုတိယပိုင္း ေဖ်ာက္ထားမည္႕စာ
ဒုတိယပိုင္း ေဖ်ာက္ထားမည္႕စာ
11 comments:
ပံုေျပာေကာင္းတဲ႕ ေမာင္ ပါလား
ပံုျပင္ တပုဒ္ ၅ေဒၚလာ ဆိုေတာ႔ ျမန္မာ စံခ်ိန္နဲ႕ေတာ႔ မိုက္ပါတယ္
ေတာ္ေတာ္လည္း သစၥာရွိတဲ႕ ႏိုင္ငံၾကီးသားေတြဘဲ
ပံုျပင္ေတြ က်ေနာ္လည္း နားေထာင္ခ်င္မိပါ၏။
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္မၾကည့္ပဲ
အားမနားစြာနဲ႔ ဧည့္လမ္းညႊန္းကို ဝန္ေဆာင္မႈ
မေကာင္းဘူးလို႕ ေျပာတာကိုေတာ့ အားက်မိတယ္။
က်ေနာ္ဆိုရင္ေတာ့ လူကို ေရွ႕ထားျပီး မင္းညံ့လိုက္တာလို႔
ေျပာနိုင္လိမ့္မယ္မထင္။ အားနားလို႔.......
က်ေနာ္လည္း ခရီးသြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ အကုိ႔လို ပံုေျပာတက္တဲ့ ဂိုက္ပဲ ငွားမိမယ္ထင္.....။
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ခုလို ပံုျပင္ေတြ အမ်ားၾကီးေျပာႏုိင္ဖို႕ဆိုတာ အေတာ္ေလး ဗဟုသုတ ၾကြယ္၀မွသာ ေျပာႏုိင္မွာပါ။
ႏိုင္ငံျခားသားေတြရဲ႕ စည္းစနစ္ၾကီးပံုကလည္း ျမန္မာေတြစိတ္နဲ႔ဆို တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသလိုပါဘဲ.
သူက လူတစ္ဖက္သားကို ခ်ီးက်ဴးခဲတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေနမလားဘဲေနာ္
အဲလိုထူးထူးဆန္းဆန္း တိုးရစ္ေတြလည္း ရွိေသးတယ္ေနာ္။ လက္ေရြးစင္ေတာင္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ရင္ တကယ္ေျပာခဲ့တာ အပုဒ္ ၁၀၀ ေက်ာ္မယ္ထင္တယ္။ ဧည့္လမ္းညႊန္ အေတြ႕အၾကဳံေလးေတြ ဖတ္လို႔အရမ္းေကာင္းတယ္ :)
ဧည့္လမ္းညႊန္ အလုပ္ကို စိတ္ဝင္စားတယ္။သူ ဘာ့ေၾကာင့္ ဝန္ေဆာင္မႈ သိတ္မေကာင္းဘူး လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးရတာလဲ၊ သူ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ဝန္ေဆာင္မႈေကာင္းရဲ႕ တိုင္းတာမႈစံက ဘာေတြလဲ ေမးမၾကည့္ဘူးလား။
ကိုေသာမတ္စ္ရဲ႕ "ဧည့္သည္မ်ားအား ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ဖူးေသာ ပံုျပင္ကေလးမ်ား" ဆိုၿပီး ပိုစ့္ေတြ ေရးပါလား၊ ၿပီးေတာ့ ခုလို ဧည့္လမ္းညႊန္ အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြ စီးရီးစ္လိုက္ ေရးေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္ပါရေစ...:)
- အစ္မေရႊစင္။ ။ တစ္ပုဒ္ ၅ ေဒၚလာရတာ မိုက္တယ္။ ပိုက္ပိုက္မရွိတဲ့ အခ်ိန္မို႕လို႕ပိုၿပီးမိုက္တယ္။ :)
- လ်ိဳ႕၀ွက္ေသာရီႏို။ ။ ပုံျပင္ နားေထာင္ခ်င္လား ? တစ္ပုဒ္ ၅ က်ပ္ ၃ ပုဒ္ ၁၀ ထဲပါ။
- အစ္မေခ်ာ။ ။ ခ်ီးက်ဴးခဲတာ ပဲ ျဖစ္မွာပါေလ..(ဒီလိုပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္အားေပးခဲ့ရတာေပါ့) :P
- သဥၨာ။ ။ဘာလဲ ပုံျပင္နားေထာင္ခ်င္လို႕လား။
- အစ္မခ်စ္။ ။ ဘာေၾကာင့္ ၀န္ေဆာင္မွု႕ မေကာင္းဘူး လို႕မွတ္ခ်က္ေပးရတာလဲ ဆိုတာ ေမးခဲ့ပါတယ္။ သူဘာေတြ ေျပာလဲ ဆိုတာေတာ့ ျပန္ ေျပာမျပ ေတာ့ဘူးေနာ္။ (မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွားက ေန ေရမီးရွား ကို ျပန္ၿပီးဂိုက္လိုက္ခ်င္ လိုက္ေနရဦးမွာ ဆိုေတာ့ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ေတြဖတ္မိၿပီး အေၾကာင္း ေတြ သိေနရင္ မငွားပဲ ေနမွာစိုးလို႕) :P တျခားအေတြ႕အႀကံဳေလး ေတြေတာ့ မွတ္မိသလိုျပန္ ေရးျဖစ္ခ်င္ ေရးျဖစ္မွာပါ၊ ဒါေပမယ့္စီးရီးလိုက္ေရး ဖို႕ေတာ့ အစီအစဥ္မရွိပါဘူး။ :)
အေနာ္ သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေျပာေတာ့ပါဘူး။
:D
my bra.. it is nice story
Now this one is what I've been looking for. Would be giving you credits on the way how you deliver this great insight. Such an interesting story.
ကၽြန္မလည္း ပံုျပင္အရမ္းၾကိဳက္တယ္။
ဂ်ပန္နိုင္ငံက ဘယ္သြားသြား သူတို႔ေျပာသမွ် ပံုျပင္အားလံုးကို နားေထာင္မိတယ္။
(ခက္တာက ျပန္မမွတ္မိတာကိုပါ း)
I know it hard to take for you but majority of foreigners are very straight forward. If you stay with them longer, you will be used to it. Anyway, Cheers!!!!
Post a Comment