သတိ.... အႏၱရာယ္ရွိသည္

ေလာေလာဆယ္
ဒီအေတာအတြင္းမွာ အလုပ္ အရမ္းရွုပ္တယ္။ အလုပ္တစ္ခုထဲ ကို ပဲၿပီးျပတ္ေအာင္လုပ္ေနရတာ မ်ိဳးလဲ မဟုတ္ဘူး။ အလုပ္တခုမၿပီးခင္ ထပ္ခါထပ္ခါ ေပၚလာတဲ့ အလုပ္ေတြကို ရွင္းေနရတယ္။ အဲဒီအလုပ္ ဆိုတာေတြကလဲ ပေရာဂ်က္ေသးေသးေလးေတြလိုမ်ိဳး၊ ပရိုပိုဆယ္ ေတြျပင္ဆင္ရတဲ့ ကိစၥ။ ပရိုပိုဆယ္ တစ္ခု၊ ပေရာဂ်က္ တစ္ခုက ဘေလာက္ပို႕စ္ တစ္ခုေရးေရးေနရသလိုမ်ိဳး ျပင္ဆင္ရတယ္။ ရွာေဖြရတယ္။ ျပဳစုရတယ္။ ေလ့လာရတယ္။ ေနာက္အားလုံးစုံၿပီဆိုမွ ဆက္စပ္ရာ ပုံကေလးေတြ၊ ဇယားကေလးေတြ၊ ဂရပ္ကေလးေတြနဲ႕ ျဖည့္ၿပီး စာလုံးေဖာင့္၊ အေရာင္ကမွ အစ ဆြဲေဆာင္မွဳ႕ ရွိေအာင္ ျပင္ဆင္ရတာ ဆိုေတာ့ တစ္ခုၿပီးေျမာက္ဖို႕ က မနည္းလုံးပန္းရတယ္။ တာ၀န္လဲႀကီးတယ္။ အဓိက က အျမတ္ရေစဖို႕ (profitability) နဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ အခါမွာ သာေနဖို႕ (competitive advantage) ပဲ။ အဲဒီအထဲ မွာ အမ်ားနဲ႕ ယွဥ္ရမယ့္ (Bid) ဆိုတာလိုမ်ိဳး ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သိလာရရင္ ပိုတာ၀န္ႀကီးတယ္။ ပရိုပိုဆယ္ အားလုံးထဲမွာ ကိုယ္တင္ထားတဲ့ ပရိုပိုဆယ္က သိသာထင္ရွားၿပီး အားလုံးထက္ "သာ" ေနတာမ်ိဳး ပဲျဖစ္ခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ့ သူမ်ားထက္ ပိုအားထုတ္ရတယ္။ ပုိၿပီး ျပည့္စုံေအာင္၊ ရွင္းလင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ထားရတယ္။ ပရိုပိုဆယ္ တစ္ခုေလာက္မ်ား ၿပီးလို႕ စိတ္တိုင္းက် သြားၿပီဆိုရင္လဲ ကိုယ့္ဖာသာတစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္လို႕ မ၀၊ ဖတ္လို႕ မ၀ျဖစ္ေနတတ္္။ ေက်နပ္ေနတာမ်ိဳး။ အဲဒီလို စိတ္တိုင္းက် ေသခ်ာခ်ိန္ၿပီး "လႊတ္" လိုက္တဲ့ က်ည္ဆံကေတာ့ ပစ္မွတ္ ကို "တန္းခနဲ" မွန္တာ မ်ားတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီတေလာ အဲဒါမ်ိဳး ေတြ ဆက္တိုက္ ဆိုသလို လုပ္ေနရတယ္။ အားလုံး တစ္ကိုယ္ေတာ္လုပ္ ၿပီး (one man show) နဲ႕ လဲ ၿပီးတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ လုပ္ၿပီး အိုင္ဒီယာ နဲ႕ တစ္ကြ အစည္းအေ၀း မွာ လူႀကီးေတြနဲ႕ တိုင္ပင္ရတယ္။ ကုိယ့္အိုင္ဒီယာက ဘယ္လို၊ ဘာေၾကာင့္ ဆိုတာမ်ိဳးကို ရွင္းျပရတယ္။ အဲဒီမွာ ကိုယ္နဲ႕ လူႀကီးေတြနဲ႕ အိုင္ဒီယာ မတူရင္ "သြားေရာ"။ ကိုယ္က ကိုယ့္စိတ္ကူးနဲ႕ အေတြ႕ အႀကံဳနဲ႕ အျမင္နဲ႕ လုပ္ခ်င္ရာ၊ လုပ္သင့္ရာ ကို ရာႏွဳန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ထားရင္ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္ ဘယ္လို ဆိုတာ သူတို႕ လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ရွင္းျပေနရတာ ကိုက ဒီအလုပ္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းလို ျဖစ္ေနတာ။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ရ ရင္ စိတ္ေရာ လူေရာ မအား မလပ္ျဖစ္ေနရတဲ့ ကာလ ပါပဲ။ ထို႕ေၾကာင့္ ဘေလာက္ ပို႕စ္ အသစ္မတင္ႏိုင္ေသး တာျဖစ္၏။

***

ဘေလာက္ေဒး အတြက္ အမွတ္တရ တဂ္ (Tag)
ဒါေပမယ့္ တေန႕ က ကိုေအာင္ (ပ်ဳႏိုင္ငံ) ေရးတဲ့ ဘေလာက္ေဒး အတြက္ အမွတ္တရ မွာ ကို္ယ့္ ကို Tag ထားတာရယ္၊ မေလး အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ရဲ႕ ဘေလာက္ေန႕ အတြက္အမွတ္တရေလးမ်ား၊ မၿဖိဳး ေရးတဲ့ ဘေလာ့ေဒးမွာ ရယ္ရယ္ေမာေမာ၊ ဆရာကိုဟန္ၾကည္ ရဲ႕ ဘေလာက္ေဒး၊ ကိုညီလင္းသစ္ ရဲ႕ Blay Dog အမွတ္တရ စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္ ဘေလာက္ ေန႕ အမွတ္တရ အေတြ႕ အႀကံဳေလးေတြ ေပ်ာ္စရာ ၿပံဳးစရာ ၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လို ဖြယ္ရာေလးေတြ ဖတ္ရေတာ့ မျဖစ္မေနေရး ခ်င္တဲ့ စိတ္ရဲ႕ တြန္းအား ေၾကာင့္ အခ်ိန္မီွ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ အမွတ္တရ တဂ္ တဲ့ ကိုေအာင္ (ပ်ဴႏိုင္ငံ) ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

လြန္ခဲ့ တ့ဲ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ အားကစားဂ်ာနယ္ တစ္ခုမွာ အြန္လိုင္းအယ္ဒီတာ လုပ္တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ ကစၿပီး မိတ္ဆက္ေပးလို႕ BLOG ဆိုတာကို သိလာရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက လဲ blog ဆိုတာ free website လို႕ပဲ လြဲမွားစြာ မွတ္သားမိခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာက္ ဆိုတာ မသိခင္ကတည္း က ခရီးသြားလုပ္ငန္း နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ website အနည္းငယ္ကို content development လုပ္ခဲ့တဲ့ အေတြ႕ အႀကံဳ ရွိဖူးေတာ့ free website သေဘာမ်ိဳး ဆိုၿပီး စိတ္ထဲမွာ အေလးအနက္ မထားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္း ဧည့္လမ္းညႊန္ တစ္ေယာက္ အတြက္ေတာင္ အေကာင့္တစ္ခုလုပ္ေပးေတာ့ သူက သူ႕ လိပ္စာကဒ္ထဲ ေတာင္ ထည့္ရုိက္လို႕။ :)

တကယ္တမ္း ကိုယ့္ဘေလာက္ ကို စ လုပ္ျဖစ္တာက က ၂၀၀၇ ေလာက္က်မွ လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဆုံး နာမည္ ေရြးေတာ့ Asian Tour Operator လား Asia Tour Operator လားမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ပိုဆိုးတာက အစမ္း test လုပ္ထားတာလြဲလို႕ ဘာမွ ဆက္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ပဲ အၾကာႀကီးေနမွ ဆက္လုပ္ခ်င္လို႕ Login လုပ္ေတာ့ password မမွန္တာလား domain ကပဲ မွားေနတာလား တခုခု အလြဲႀကီးလြဲေနလို႕ ဘာမွ ဆက္လုပ္လုိ႕ မရေတာ့ပါဘူး။ :)

ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ေရာက္ေနေတာ့ အေဖာ္ျပဳစရာ ဆိုလို႕ ဖတ္စရာ သတင္းဌာန၀က္ဆိုဒ္ေတြနဲ႕ ဘေလာက္ေတြ ကိုပိုၿပီး ဖတ္ျဖစ္လာပါတယ္။ ဘေလာက္ေတြကို စြဲစြဲလမ္းလမ္း စဖတ္ျဖစ္တာ ကေတာ့ ညီလင္းဆက္၊ သင္ကာ၊ ေမာင္လွ၊ မခင္မင္းေဇာ္ ၊ မေက၊ ခြန္ျမလွိုင္၊ ႏိုင္းႏိုင္းစေန၊ သက္ပိုင္သူ၊ NC Diary၊ ဒီကိုလာ၊ တီတီဆြိ၊ We She Me၊ ကလူသစ္၊ ကလိုေစးထူး၊ ကိုရန္ေအာင္၊ ေဒါက္တာလြန္းေဆြ၊ ကိုေပါ ရဲ႕ ပိေတာက္ရိပ္၊ နစ္ေနမန္း၊ ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္၊ see and be seen၊ sonata-cantata (ကိုဧရာ၊မသီတာ)၊ ပန္ဒိုရာ၊ အိမ့္ခ်မ္းေျမ့၊ သက္ေ၀၊ ႀကံဳရဆုံရ နိဗၺာန ဘ၀၊ ကိုမိုးသီး၊ ဒီေရ၊ အာဇာနည္ ၊ sosegadoတည္ၿငိမ္ေအး အစရွိတဲ့ ဘေလာက္ေတြ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ နာမည္ေတြခ်ေရး ရတာ ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ မွတ္သေလာက္ သာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဖတ္စရာတပုံတပင္။ ဘေလာက္တစ္ခုကို ကိုဖတ္ေနရင္း နဲ႕ အဲဒီဘေလာက္ရဲ႕ ဆိုဒ္ဘားမွာ တျခား ဘေလာက္တစ္ခု ရဲ႕ ပို႕စ္ (စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္ေနရင္) လင့္ေတြ ကိုကလစ္ လုပ္ၿပီး သြားဖတ္လိုက္ တာပါဘဲ။ ဘေလာက္နာမည္ ေတြေရးသူ ေတြ အစကေတာ့ သိပ္ စိတ္၀င္တစား မွတ္မထားျဖစ္ပါဘူး။

အဲဒီမွာ ျပႆနာရွိတာ က အရင္ဖတ္ထားတာရဲ႕ အဆက္ ဒါမွမဟုတ္ ဆက္စပ္တာ ေလးေတြ ဆက္ဖတ္ခ်င္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ေဒါင္းေတာက္ ေအာင္ျပန္ရွာရပါေတာ့တယ္။ ဘယ္ဘေလာက္က၀င္မိ ၿပီး ဘယ္လိုေရာက္သြား တယ္ဆိုတာ မမွတ္မိရင္ ျပန္ရွာဖို႕ မလြယ္ပါဘူး။ အဲဒီမွာ အႀကံရၿပီး ဖတ္ေကာင္းတဲ့၊ ကိုယ္စိတ္၀င္စားတဲ့ ဘေလာက္ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္စိတ္၀င္စား တဲ့ ဘေလာက္လင့္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ ဘေလာက္ ေတြကို Bookmarks လုပ္ထားလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီကစၿပီး ဘေလာက္ေတြကို ေဒါင္းေတာက္ေအာင္ ျပန္ရွာစရာ မလိုေတာ့ ဘဲ ဖတ္ခ်င္တာေလးေတြေရြးၿပီး ကလစ္ လုပ္ လိုက္ဖတ္ေနလိုက္ ရုံပါပဲ။

အလုပ္ကေလး နဲနဲပါးတာနဲ႕ ဘေလာက္ေတြ ကိုကလစ္လုပ္ၿပီး ေလွ်ာက္ဖတ္ ေနျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္ရင္းနဲ႕ ကြန္မန္႕ အရမ္းေပးခ်င္တဲ့ ပို႕စ္ ေတြဘေလာက္ ေတြ ကိုလဲ ဘယ္လိုေပးရမွန္းမသိလို႕ ေနာက္ၿပီး ျမန္မာလို မရိုက္တတ္လို႕ အသာေလး မခ်င့္မရဲနဲ႕ တပ္ေခါက္ ျပန္ခဲ့ရတာခ်ည္းပါပဲ။ တေန႕ မွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ Operation Department က မေလး တစ္ေယာက္ ကိုယ့္စားပြဲကုိ လာတုန္း ကိုယ္ဘေလာက္ ဖတ္ေနတာ ေတြ႕ ေတာ့ "ေအာ္.. မင္းလဲဘေလာက္ ဖတ္ေနတယ္.. ဟုတ္စ" ဆိုၿပီး စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႕ လာေျပာပါတယ္။ ကိုယ့္ ကို ေ၀ဖန္ခ်င္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ၀ါသနာ တူတာခ်င္း လာေတြ႕ ေနတယ္ ဆိုတဲ့ ပုံမ်ိဳးမလို႕ ဘာမွမေျပာပဲ ေနလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ ကိစၥရွိလို႕ သူ႕စားပြဲသြားတဲ ့အခါမွ သူလဲ အားတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း ဘေလာက္ ဖတ္ေနတာ ေတြ႕ပါတယ္။ မေလးရွားမွာက သတင္းဌာနေတြထက္ ဘေလာက္ေတြက သတင္းေတြ က ပိုယုံရတယ္ဆိုပဲ။ (ဤကား ၄င္း၏အဆိုတည္း)။ :)

ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မေလးရွားမွာ ေရာက္စ တစ္ႏွစ္ အေတာအတြင္း ျမန္မာသူငယ္ခ်င္း အသိမိတ္ေဆြ အင္မတန္ရွားပါးပါတယ္။ ျမန္မာလို စကားသံၾကားခ်င္ရင္ ကိုတာရာယား က ျမန္မာဆိုင္ေတြကို သြားရပါတယ္။ မေလးရွားမွာဘယ္သြားသြားၿမန္မာေတြေတြ႕ ေပမယ့္ ဘယ္မွလဲ မေရာက္ျဖစ္၊ မသြားျဖစ္ပဲ ရုံး နဲ႕ အိမ္၊ အိမ္နဲ႕ ရုံးပဲ အသြား အလာရွိပါတယ္။ အဲဒီ အခ်က္ကလဲ ျမန္မာ ဘေလာက္ ေတြကို ပိုမိုခင္တြယ္လာေစတဲ့ အေၾကာင္းအရင္း ျဖစ္ပုံရပါတယ္။ ဘေလာက္ေတြဖတ္ရင္း ဘေလာက္ေရးသူ နဲ႕ ဘေလာက္ ဖတ္သူ၊ ဘေလာက္ေရးသူ အခ်င္းခ်င္း ခင္ခင္မင္မင္ ကြန္မန္႕ ေပးၾက၊ အေၾကာင္းအရာ အေပၚ အေလးအနက္ ေဆြးေႏြး တာေတြ ကိုဖတ္ရ ေတြ႕ရတာ အင္မတန္ သေဘာက်ပါတယ္။ အားလဲက်မိပါတယ္။ သို႕ ပါေသာ္လည္း ျမန္မာစာ ရိုက္ႏွိပ္ျခင္း အတတ္ပညာ ခ်ိဳ႕တဲ့တာေၾကာင့္ ကြန္မန္႕ တာေတြ၊ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးတာမ်ိဳး ေတြမလုပ္ ႏိုင္ပဲ အသာေလး လွည့္ ျပန္ခဲ့ရတာခ်ည္းပါပဲ။

တေန႕မွာ မေလးလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ က မင္းလဲ သူမ်ားဘေလာက္ ေတြခ်ည္းပဲ ဖတ္မေနပဲ ကိုယ္ပိုင္တစ္ခုလုပ္ ၿပီးေရးပါလား တိုက္တြန္းေတာ့ ရုတ္တရက္အိပ္ယာက ႏွုိးလိုက္သလို လင္းခနဲျဖစ္သြားၿပီး ဒီတခါေတာ့ ေသခ်ာလုပ္ေတာ့ မယ္ဆိုၿပီး register ထပ္လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေတာ့ Asia Tour Operator ေရာ Asian Tour Operator ေရာ domain နာမည္ ႏွစ္ခုလုံး မရေတာ့ပါဘူး။ ဘာနာမည္ ေရြးရမယ္ ေပးရမယ္ ဆိုတာ လဲ လုံး၀ စဥ္းစားလို႕ မရေတာ့ ေနာက္ဆုံး မွာ ေလသူရဲတစ္ဦး၊ ရဲ၀န္ထမ္းတစ္ဦး၊ တရားေရး၀န္ထမ္းတစ္ဦး၊ အစရွိသျဖင့္ လဲရွိေနၾကတာပဲေလဆိုၿပီး အာရွတိုးေအာ္ပေရတာတစ္ဦး An Asian Tour Operator ဆိုၿပီး register လုပ္လုိက္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ရွည္တဲ့ ဒိုမိန္း ျဖစ္ၿပီး တခါတခါ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ Typing မွားႏွိပ္မိလို႕ စာလုံးေပါင္း မမွန္ရင္ ဘေလာက္က တက္မလာတာ ကို ခဏခဏ စိတ္ပူရပါေသးတယ္။ :)

ကုိယ္ပိုင္ဘေလာက္
ကုိယ္ပိုင္ဘေလာက္ေတာ့ ရွိပါၿပီ ဘာ စ ေရးရမယ္ မသိေသးေတာ့ ကိုယ္လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံ နဲ႕ ေလာေလာ အေျခအေနကိုေရးမယ္ ဆိုၿပီး ပထမဆုံး ပို႕စ္ အျဖစ္ Malaysia Truly Asia ကို ဇြန္လ ၂ ရက္ေန႕ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ စၿပီး တင္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ေလာက္ အဂၤလိပ္လို ပဲေရးခ်င္ သလိုပဲ ေရးလာခဲ့ ၿပီးေတာ့ ဘေလာက္ေတြ ကိုသြားဖတ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ AATO ဆိုၿပီး cbox မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြန္မန္႕ မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လင့္ခ်န္ခဲ့ၿပီး အဂၤလိပ္လိုပဲ ႏွဳတ္ဆက္၊ ကြန္မန္႕ ေပး လုပ္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ AATO ဆိုတဲ့ ဘာမသိညာမသိ ဘေလာက္ ကို တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္ စ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားၿပီး ေရာက္လာၾကပါတယ္။ ပထမဆုံး ကြန္မန္႕ ကို ေတာ့ nang ဆုိတဲ့ တေယာက္ က်ေနာ့္ ရဲ႕ ၅ ပုဒ္ေျမာက္ ပို႕စ္မွာ လာေပးသြားပါတယ္။ သူ႕ ၾကည့္ရတာ တခါပဲ ေရာက္ၿပီး ေနာက္ဘယ္ေတာ့ မွမလာေတာ့ ဘူးလို႕ မ်ား ဆုံးျဖတ္ထားသလား မသိဘူး၊ ေနာက္ပိုင္း မွာ ထပ္မေတြ႕ ရေတာ့ပါဘူး။


ေနာက္ ပထမဆုံး သူငယ္ခ်င္း ျပည္တြင္းက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ Frankie Nyi Nyi လာ မန္႕ ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ မငယ္ႏိုင္က ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေ၀ဖန္တိုက္တြန္းလို႕ ျမန္မာလို ပထမ ဆုံး ပို႕စ္ ကို မေလးေျမစုေပါင္းဘေလာက္ မွာ ေရးခဲ့ပါတယ္။ စေပ့စ္ ဘားေတြ အမ်ားႀကီးျခားထာားတဲ့ ပို႕စ္ ကို အခု ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ရယ္စရာႀကီး လိုျဖစ္ေနပါတယ္။ မေလးရွားက ဘေလာက္ဂါေတြ ျဖစ္တဲ့ ကိုလတ္ နဲ႕ တက္လူငယ္ (စံလင္းထြန္း) တို႕ နဲ႕ ဖုန္းေျပာျဖစ္ပါတယ္။ Craton နဲ႕ Neo၊ တို႕ ကို လူခ်င္း ပထမဆုံးေတြ႕ ဖူးၿပီး အရင္းႏွီးဆုံး ေတြျဖစ္သြားပါတယ္။ သဇင္ဏီ၊ န႕ဲ႕ သဥၨာ တို႕ ကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတြ႕ ျဖစ္ေပမယ့္ျမန္မာျပည္ျပန္သြားတဲ့ ညေလး နဲ႕ ဏီလင္းညိဳ၊ ေနာက္ ေနေဇာ္လင္း၊ ဆရာမ်ိဳးဟန္ကို၊ ၿဖိဳးေ၀တိုး၊ Stupid Deno၊ အုပ္ႀကီး၊ ကိုေဇာ္၊ ၿဖိဳးေမာင္ေမာင္၊ ရဲထြန္းေဇာ္ တို႕ ကိုေတာ့ အခုထိ မေတြ႕ ဘူးေသးပါဘူး။ အရမ္းခင္ဖို႕ ေကာင္းတဲ့ ရဲရင့္နီ နဲ႕ အိမ္ဂ်ယ္ရွိတ္ပါဆိုတဲ့ သီခ်င္းဆိုေကာင္းတဲ့ ဘေလာက္ဂါ မေလး တို႕ ကို ေတာ့ Craton ကပဲ မိတ္ဆက္ေပး လို႕ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြလို အရမ္းခ်စ္ အရမ္းခင္ၾက ပါတယ္။ ပိတ္ရက္ဆိုရင္ အိမ္မွာ စုၿပီး ခ်က္ၾကျပဳတ္ၾက စားၾက ေသာက္ၾက။ ၿပီးရင္ သီခ်င္းဆို၊ ဂစ္တာတီး၊ ေရကူး ေပ်ာ္စရာႀကီး။


စကၤာပူကလာလည္တဲ့ ေတာင္ငူသား၊ ေဘဘီ၀ိုင္း၊ မက္မက္ တို႕ ကို တသီးတျခားစီ သြားေတြ႕ ၾကၿပီး၊ အိျႏၵာ၊ မယ္ကိုး၊ ရီႏိုမာန္ တို႕ ကိုေတာ့ Craton၊ အိုက္ခီေလာက္၊ စစ္မင္းညိဳ၊ အိမ္ဂ်ယ္ရွိတ္ပါ၊ ဏီအဲ၀ိုင္ တို႕ နဲ႕ တစ္ေပ်ာ္ႀကီး ဆုံျဖစ္ၾကပါတယ္။ အိမ္မွာ ပဲ ရီႏိုမာန္ရဲ႕ ေမြးေန႕ လုပ္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာျပည္က မေနာ္ဟရီကို ပါဖုန္းဆက္ၿပီး ႏွုတ္ဆက္ၾက၊ အမွတ္တရ ဓါတ္ပုံေတြရိုက္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အၿမဲသတိရစရာ ေတြပါပဲ။ Craton ကိုဘေလာက္ဂါ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ခ်စ္ၾကေတာ့ သူနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အမ်ားႀကီး လူခ်င္းေတြ႕ ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တာပါပဲ။ စကၤာပူကေန မေလးရွားကို ကထိန္အလွူ လာလုပ္လို႕ ေတြ႕ခြင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ရ႕တာ ကေတာ့ အစ္မခ်စ္ၾကည္ေအး တို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံ နဲ႕ Sonata-Cantata ဖန္တီးရွင္ အစ္ကိုဧရာနဲ႕ အစ္မသီတာ တို႕ မိသားစု တို႕ ကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေတြ႕ ခြင့္ႀကံဳခဲ့ပါတယ္။ Craton နဲ႕ က်ေနာ္တို႕ မိသားစု အစ္ကိုေတြ အစ္မေတြ တည္းတဲ့ ဟိုတယ္ကို နာရီ၀က္ေလာက္ ကားပတ္ေမာင္း ၿပီးမွ ရွာေတြ႕တာ။ အမွန္က အဲဒီဟိုတယ္နားမွာပဲ တ၀ဲ၀ဲ လည္လည္ျဖစ္ေနခဲ့တာကိုး။ မေလးရွား (အထူးသျဖင့္ ေကအယ္) က ဟိုတယ္ ေတြကိုနာမည္ နဲ႕ တည္ေနရာကို သူတို႕ လုိကယ္ေတြထက္ ပိုၿပီး မွတ္မိၿပီးသိေနတတ္တဲ့ က်ေနာ္ အစ္မခ်စ္တို႕ တည္းတဲ့ ဟိုတယ္ကိုက်မွ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ရွာမေတြ႕ တာကလား။ ေတြ႕ေတာ့ ညသန္းေခါင္ယံ ေလာက္ အထိ ေလာ္ဘီဘားမွာ ထုိင္စကားေျပာေနၾက ၿပီး တျခားဧည့္သည္ေတြကို အားနားလို႕ သာစကားျဖတ္ၿပီး ျပန္လာၾကရတယ္။ :)

တခ်ိန္ထဲလို အြန္လိုင္းမွာ ခင္မင္ရင္းႏွီးရတဲ့ ပဒိုမန္းကိုကို၊ အစ္မေရႊစင္ဦး၊ မၿဖိဳး (ၿဖိဳးၿဖိဳးလွုိင္ရဲ႕ My World)၊ မေခ်ာ (အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)၊ rose of sharon (အေနာေနာ္ေဖာ)၊ ဥမၼတကခ်စ္သူ အစ္မကိ၊ မမီ မယ္လိုဒီေမာင္၊ KP3၊ အျဖဴေရာင္နတ္သမီး၊ ေတာက္ပၾကယ္စင္။ အၿမဲလိုခဏခဏ ေရာက္ျဖစ္တဲ့ ဘေလာက္ေတြ ထဲမွာ ျပည္သူ႕ အခ်စ္ေတာ္ ခင္ဦးေမ၊ ကိုပီတာ၏အေတြးပုံရိပ္၊ ျမစ္က်ိဳးအင္း ကိုပိုင္၊ လသာည၊ သူႀကီးမင္း ကိုကိုေမာင္ (ပန္းရနံ႕)၊ ကိုႀကီးေက်ာက္ (ေရႊရတုမွတ္တမ္း)၊ Mon Petit Avatar၊ Young Gun၊ ဆင္တဲကေဖး၊ ဆန္နီေနမင္း၊ သီရိလကၤာေရာက္ရဟန္းေတာ္မ်ားဘေလာက္၊ ေငြလမင္း၊ သက္တန္႕ခ်ိဳ၊ ေခ်ာေမာခန္႕ညားတဲ့ ဆရာကိုဟန္ၾကည္၊ အိန္ဂ်ယ္လွုိင္၊ ၿငိမ္းႏိုင္၊ ဂ်ပ္စမင္းေတာင္ႀကီး၊ ကာဗူလီ၀ါလား ကိုေမာင္ေမာင္ (အာဖဂန္) တို႕႕ အျပင္ ခင္မင္ရတဲ့ ေၾကာင္တသင္း ကိုကိုလတ္၊ ေမာင္မ်ိဳး၊ မိုးယံ၊ ကိုထြဋ္၊ ရဲထြန္းေဇာ္ အားလည္းေကာင္း၊ Crystal ရဲ႕ ဘ၀ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာမ်ား၊ ဗြီဒီယိုရီဗ်ဴးေတြေရးတဲ့ မေဗဒါရဲ႕ေဗဒါလမ္း၊ ေမသိမ့္သိမ္ေက်ာ္၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းက ကိုဆန္း၀င္း၊ ရုရွားကမီးျပတိုက္၊ အေတြ႕ အႀကံဳေတြဗဟုသုတမွ်ေ၀ေပးေနတဲ့ အာဖရိက က ေဒါက္တာစိုးျမင့္ (ေမ့ေဆး)၊ အစ္မငယ္ႏိုင္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း မေဗဒါ၈၈ နဲ႕ ဟိုတေလာက ဘာလီကို ေရာက္လာေပမယ့္ မေတြ႕ လိုက္ရတဲ့ ဒိုင္ယာရီေရးတဲ့ ဂ်ပန္က ၾကည္ၾကည္ အားလုံးကို စိတ္ထဲကရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ ေနပါတယ္။ နာမည္မပါလို႕ ေတာ့ စိတ္မဆိုးၾကပါနဲ႕ မွတ္မိသေလာက္ ေရးရတာမလို႕ ပါ။ အင္ဒိုနီးရွားက ဘာလီကၽြန္းကို လာလည္ရင္ ပင္လယ္စာ အကင္ေတြ အမ်ားႀကီးေကၽြးၿပီး ေနရာ အႏွံ႕ လိုက္ပို႕ပါမယ္။ ။

အားလုံးကိုခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္.....။
AATO



မွတ္ခ်က္။ ။ ဘယ္သူ႕႕ ကိုမွ ဆက္မတဂ္ေတာ့ပါဘူး။ အားလုံးလိ္ုလိုလဲ ေရးထားၾကလို႕ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ပဲ ေရးဖို႕က်န္ပါေတာ့တယ္။ အေပၚဆုံးက Warning စာသား က က်ေနာ့္ အိုင္ဒီယာ ကို ဒီေရ ပုံေဖာ္ေပးထားတာပါ။ စာလုံး အသုံးမွားေနတာ အခု မွသတိထားမိလို႕ ျပန္ျပင္လိုက္ ရတယ္:P

ဒုတိယပိုင္း ေဖ်ာက္ထားမည္႕စာ