အလုပ္ထဲ က သင္ခန္းစာ

အမွတ္တရ အမွားတစ္ခု

လူဆိုတာ အမွားနဲ႕ မကင္းႏိုင္ပါဘူး။ လူတိုင္း အမွားလုပ္မိတတ္ၾကတာပါပဲ။ အမွားလုပ္ေလ့ရွိတဲ့ လူ႕သေဘာကို အေျခခံ ၿပီး စကားပုံေတြ၊ ဆိုရိုးစကားေတြ၊ အေတြအေခၚေတြ၊ ဥပေဒသေတြ၊ သီ၀ရီ အစရွိသျဖင့္ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ မွားတတ္ၾကတဲ့ အမွား ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါေသးတယ္။ အမွားေဗဒ ကို ဋီကာခ်ဲ႕ ရရင္ ကုန္ႏိုင္ဖြယ္မျမင္ပါဘူး။ သို႕ေပမယ့္ အမ်ားစုရဲ႕ အႏွစ္သာရ ဒါမွမဟုတ္ ရည္ရြယ္ရင္းက "အမွားထဲ က သင္ခန္းစာယူတတ္ဖို႕" ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက အလုပ္လုပ္ ရင္းမွားတဲ့ အမွားမ်ိဳး ကိုသာျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္မ်ားမ်ား လုပ္တဲ့ သူဟာ အမွားမ်ားမ်ား လုပ္ဖို႕ အခြင့္အလမ္း ပိုမ်ားပါတယ္။ ဘာမွ မလုပ္ပဲ ေနရင္ေတာ့ အလုပ္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွ မမွားႏိုင္ေပဘူးေပါ့။ ဒီလုိ အမွားေတြ ကေန သင္ခန္းစာ ေတြ၊ အေတြ႕အႀကံဳ ေတြ တျဖည္းျဖည္း ရလာၿပီး အလုပ္သေဘာကို နားလည္လာတဲ့ အဆင့္က ေန ကၽြမ္းက်င္တဲ့ အဆင့္ ကုိေရာက္လာရတာပါပဲ။

တခ်ိန္တုန္း က မွားခဲ့တဲ့ လုပ္ငန္းဆိုင္ရာ အမွားကေလး ေတြကို အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြးၾကည့္မိရင္ ရယ္စရာ ေတာင္ ေကာင္းပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕မ်ားဒီလို ရိုးရွင္းလြယ္ကူတဲ့ ကိစၥကေလးေတြကို တလြဲျဖစ္ေအာင္၊ မွားေအာင္လုပ္ခဲ့ မိေလသလဲ ဆိုၿပီးလဲ စဥ္းစားမိပါတယ္။ အဓိက က အသက္အရြယ္နဲ႕ အေတြ႕ အႀကံဳပါပဲ။ အလုပ္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ အမွားေပမယ့္ မရည္ရြယ္ပဲ တဖက္သား ကိုအႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ေစ ႏိုင္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ ခန္႕က အခုလက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ ခရီးသြားလုပ္ငန္းကို စတင္ထိေတြ႕ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ဆယ္တန္းစာေမးပဲြ ေျဖ ၿပီးစ ေအာင္စာရင္း မထြက္ခင္ အျပင္ေလာကနဲ႕ ထိေတြ႕ခြင့္ ရေအာင္လို႕ ဘႀကီးျဖစ္ သူ အဆက္အသြယ္နဲ႕ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ နားက ခရီးသြားလုပ္ငန္း ကုမၸဏီ မွာ အလုပ္သင္ အျဖစ္ စ ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီတုန္းက အေၾကာင္းေတြ ကို ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္မိရင္ တခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းအရာ ေတြက မွုန္မွုန္ ၀ါး၀ါး၊ တခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းအရာ ေတြက ျပတ္ျပတ္သားသားရွင္းရွင္းလင္းလင္း။ မေန႕တေန႕က မွ ျဖစ္ခဲ့သလိုမ်ိဳး။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ စြန္ ဆင္ေျခဖုံး ၿမိဳ႕သစ္ ေနအိမ္က ေန မိနစ္ ႏွစ္ဆယ္ခန္႕ လမ္းေလွ်ာက္မွ ေရာက္တဲ့ မွတ္တိုင္က ေန က်ပ္ညပ္ခုန္ ေပါက္ေနတဲ့ ဘီအမ္ ဘတ္စကား ႀကီးကို တစ္နာရီ ခြဲသာသာ ေလာက္စီးလိုက္ရင္ ဆူးေလမွတ္တိုင္ ရုပ္ရွင္ရုံေရွ႕ ကိုေရာက္။ အဲဒီကေန မွ ကုမၸဏီ ရုံးခန္း ကို သြက္သြက္ေလး ေလွ်ာက္။ ေရာက္ခ်ိန္ မနက္ ရွစ္နာရီခန္႕ က ပုံမွန္ပါပဲ။ ရုံးခန္း ကိုေရာက္ေရာက္ ခ်င္း မီးဖြင့္၊ အဲယားကြန္းဖြင့္၊ ၿပီးတာနဲ႕ အိုဗာစီး ေကာ (oversea calls) အတြက္ ဘြတ္ကင္တင္။ မန္ေနဂ်ာမမ ရုံး ေရာက္ေလာက္မယ့္ အခ်ိန္ မနက္ ဆယ္နာရီခြဲ မွာ တခါ၊ ဆယ့္ႏွစ္နာရီ မွာ တခါ ငါးမိနစ္စီေျပာပါမယ္ ဆိုတာတခါတည္း ႏွစ္ေကာ စာတင္လိုက္ရပါတယ္။ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ကုမၸဏီဆိုေပမယ့္ အဓိက ကေတာ့ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ ေလယာဥ္လက္ မွတ္ အဓိကေရာင္းတဲ့ (Travel Agency) သာျဖစ္ လို႕ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေန႕စဥ္ အလုပ္ေတြက ဘြတ္ကင္တင္ျခင္း၊ စေတကာ သြားကပ္ ရျခင္း၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ထုတ္ရျခင္း၊ တဆင့္ခံ ကုမၸဏီ မ်ားက မွာတဲ့ ေလယာဥ္လက္ မွတ္မ်ား သြားပို႕ျခင္း ေတြ သာ ျဖစ္ပါတယ္။ စေတကာ ကပ္တာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး နည္းနည္းရွင္းျပရ ရင္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အခုလိုမ်ိဳး Electronic Ticket မေပၚေသးေတာ့ Good for Passage Ticket ေတြ အေပၚမွာ သြားမည့္ ရက္နဲ႕ အခ်ိန္ ကို ေလယာဥ္လက္မွတ္ေပၚမွာ ကပ္တာ ကို စေတကာကပ္တယ္လို႕ ေခၚပါတယ္။ ဆူးေလဘုရားလမ္း က ျမန္မာ့အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေလေၾကာင္း (MAI)၊ ပန္းဆိုးတန္း က ဆစ္ခ္အဲေ၀း (Silk Air) နဲ႕ ဘီမန္း (Biman)၊ ဆူေလးအ၀ိုင္းေဘး ထား၀ယ္တိုက္က ထိုင္းေလေၾကာင္း (Thai Airways) အစရွိသျဖင့္ ေနရာ အႏွ႔ံ မွာရွိတဲ့ ေလေၾကာင္းလိုင္း ေတြကိုသြားရပါတယ္။ အလုပ္ နည္းနည္းပါးရင္ ေတာ့ ေလေၾကာင္းဆိုင္ရာ (2 code)၊ ေလဆိပ္နာမည္ (3 code) ေတြကို က်က္ရတဲ့ အျပင္ IATA ကထုတ္တဲ့ ေမာ္ဂ်ဴး ေတြကိုေလ့လာရပါတယ္။ အလုပ္မထြက္ခင္ အထိ IATA Module ၈ခု အထိ အလြတ္ေျဖႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ (အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ Amadias, Abacus အစရွိတဲ့ GDS စနစ္ေတြနဲ႕ Electronic Ticket ေတြထုတ္ ႏုိင္ၿပီ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေနာက္လူသစ္ မ်ားမွာ စာက်က္စရာမလိုေတာ့ၿပီ။)

ဒီေလာက္ ဆိုရင္ က်ေနာ္လုပ္ရ တဲ့ အလုပ္သေဘာကို ေစာေၾကာ မိေပေလာက္ၿပီ။ က်ေနာ္ရဲ႕ ပထမဆုံး လုပ္ငန္း အေတြ႕ အႀကံဳ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနရာတကာ သိခ်င္၊ တတ္ခ်င္၊ လုပ္ခ်င္ ျဖစ္ေနတဲ့ "တက္ၾကြတဲ့ ၾကက္ဖ" ဆိုသလိုမ်ိဳး သြက္လက္ တက္ၾကြ၊ တနည္းအားျဖင့္ ျပာယာခတ္ ေနတာ ျပန္မွတ္မိပါေသးေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ အခါကလဲ ႏိုင္ငံျခားကို ရွုိးေဂ်ာ့ ေတြ အုပ္လိုက္သင္းလိုက္၊ အုံလိုက္က်င္းလိုက္ ထြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ကုမၸဏီလို ေလယဥ္လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့ ခရီးသြား လုပ္ငန္းေအဂ်င္စီ ေတြမွာ လက္မလည္ ေအာင္အလုပ္မ်ားၾကပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြမွာ Bulk Ticket ေခၚတဲ့ ခရီးစဥ္ (Sector) တခုတည္း ကို အေစာင္ေရ ရာနဲ႕ ခ်ီၿပီး ထုတ္ရတာ ေတာင္ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္တဲ့ သူမ်ားလြန္း လို႕ ၿပိဳက္ခနဲ ၿပိဳက္ခနဲ ဆိုသလို ကုန္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ကေတာ့ စကၤာပူ နဲ႕ ဘန္ေကာက္ကို အမ်ား ဆုံးထြက္ ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က စကၤာပူ မွာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အတြက္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္ အလမ္း ေတြ ေပါမ်ား လြန္း ေတာ့ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က ကိုေရႊျမန္မာ ေတြ စကၤာပူ ကို အဓိက သြားၾကပါတယ္။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ အသြား တစ္ေၾကာင္း (one way) ပဲ၀ယ္ၿပီး ၀င္လို႕ရေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေထာက္ အထားမခိုင္လုံလို႕ ျပန္လႊတ္ခံရ (reject) အလုပ္ခံရသူေတြ မ်ား လာလို႕ စကၤာပူ အစိုးရက အလုပ္လုပ္ခြင့္ပါမစ္ (work permit) အရင္ရမွသာ အဲဒီ ပါမစ္ ကိုျပၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္ အသြားတစ္ေၾကာင္း ၀ယ္လို႕ရပါတယ္။ အဲဒါမပါရင္ ေလေၾကာင္းလိုင္းကလဲ မတင္ပါဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႕ ေလယာဥ္လက္မွတ္ လာ၀ယ္တဲ့ သူေတြမွာ စကၤာပူ ကပို႕တဲ့ work permit စာရြက္ကေလး ေတြ ယူလာၾကတာ ေတြ႕လာရပါတယ္။ စကၤာပူ ပါမစ္ကလဲ ေစ်းေတာ့ ေသးမယ္ မထင္ဘူး။ လက္မွတ္လာ၀ယ္ ၾကသူေတြ ေျပာေျပာေနလို႕ သူတို႕ ဘယ္လိုရင္းႏွီး ၾကရတယ္ ဆိုတာ သေဘာေပါက္လာရပါတယ္။

အဲဒီလို အုပ္စုလိုက္လာ၀ယ္ ၾကရင္ ရုံးမွာ ရွိသမွ် လူအကုန္ မနားရပါဘူး။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ေရးတယ္ဆိုတာ လဲ နာမည္ မမွားေအာင္ အရမ္းဂရုစိုက္ရပါတယ္။ နာမည္ တလုံးမွားသြားတာနဲ႕ အဲဒီလက္မွတ္ ကိုသုံးလို႕ မရေတာ့ ပါဘူး။ အသစ္တေစာင္ ယူၿပီး ျပန္ေရးရပါတယ္။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ေတြက တန္ဖိုးႀကီးေတာ့ အမွားနည္းေအာင္ အေတြ႕ အႀကံဳမ်ားတဲ့ သူေတြပဲ ေရးၾကပါတယ္။ အရမ္း ရွဳပ္လာရင္ ေတာ့ က်ေနာ္လဲ ၀င္ေရးရေတာ့တာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ က်ေနာ္လဲ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေရးက်င့္ ရလာပါေတာ့တယ္။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ အသစ္မွာ နာမည္ေရးၿပီးတာနဲ႕ အေပၚဆုံးႏွစ္ရြက္ ကို ျဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ (အဲဒါေၾကာင့္လက္မွတ္ျဖတ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားေပၚလာတာျဖစ္မယ္)။ လက္မွတ္က မွင္ခံ ျဖစ္တာမို႕ ေအာက္မွာေတာ့ နာမည္နဲ႕ ခရီးစဥ္ေပၚေနပါတယ္။ ေလေၾကာင္းလိုင္းနဲ႕ ေအးဂ်င့္ လုပ္ငန္းဆိုင္ရာ ရွင္းလင္းတဲ့ အခါမွာ ေစာေစာက ျဖတ္ထားတဲ့ လက္မွတ္ကေလး ႏွစ္ရြက္ကို သုံးရပါတယ္။ အဲဒီက လက္ေရးကို ၾကည့္ၿပီး ဒါဘယ္သူျဖတ္တဲ့ လက္မွတ္လဲ ဆိုတာ သိႏိုင္ပါတယ္။

တစ္ခုေသာ ညေနေစာင္း ရုံးဆင္းခါနီး မွာ စကၤာပူ ကို work permit နဲ႕ သြားမယ့္ အဖြဲ႕ တစ္ဖြဲ႕ ေရာက္လာပါတယ္။ အားလုံး လိုလိုက ေမွာ္ဘီ နဲ႕ တိုက္ႀကီးတ၀ိုက္ က လူေတြပါ။ သူတို႕ေတြက အမ်ိဳးေတြ နဲ႕ သိၾကၿပီးသား သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ အေရအတြက္ အတိအက် မမွတ္မိေပမယ့္ ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္တယ္ ဆိုတာေတာ့ မွတ္မိပါတယ္။ သူတို႕ အားလုံး ပါမစ္အတူေလွ်ာက္၊ အတူက် ၿပီး အတူသြားၾကဖို႕ အတူလက္မွတ္ လာ၀ယ္ၾကတာပါ။ သူတို႕ၾကည့္ရတာ တက္ၾကြၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ အထဲမွာ တစ္ေယာက္က ပါမစ္ေလွ်ာက္တာ နည္းနည္း ေနာက္က် သြားလို႕ ေနာက္ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ ေနမွ က်မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူကလဲ သူငယ္ခ်င္း ေတြ အမ်ိဳးေတြ နဲ႕ အတူသြားခ်င္လို႕ ေလယာဥ္လက္မွတ္ တခါတည္း လာ၀ယ္တာပါ။ သူတစ္ေယာက္ အတြက္က လြဲ လို႕ ပါမစ္ ပါသူ အားလုံးေလယာဥ္ လက္မွတ္ အသြား တစ္ေၾကာင္း (one way) ပဲထုတ္စရာ လိုပါတယ္။ သူက ေတာ့ အသြားအျပန္ လက္မွတ္ ၀ယ္ရတယ္ေပါ့။ သူ႕နာမည္က ကိုေဇာ္မိုး လို႕မွတ္မိပါတယ္။ ဒါေတြ က်ေနာ္ အစက မသိခဲ့ပါဘူး။

မန္ေနဂ်ာလုပ္သူ က အံဆြဲ ထဲက သားေရပင္နဲ႕ စည္းထားတဲ့ ေလယာဥ္လက္ မွတ္ အလြတ္ ထုတ္ထဲ က ဆြဲ ထုတ္ ၿပီး အဲဒါေတြေရး ဆိုၿပီး လွမ္းေပးပါတယ္။ အဲဒီ အထဲမွာ အသြားအျပန္လက္မွတ္ (Round Trip Ticket) က ကိုေဇာ္မိုး အတြက္ တစ္ေစာင္ထဲပါ။ က်ေနာ္က သြက္လက္ တက္ၾကြေနသူဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ေရးမယ္ ဆိုၿပီး ယူေရးလိုက္ပါတယ္။ အားလုံးေရးၿပီး ေတာ့ နာမည္စာလုံးေပါင္းမွန္မမွန္ ျပန္စစ္ၾကည့္ပါတယ္။ အားလုံး မွန္တယ္ ဆိုတာ သိရေတာ့ ကာယကံရွင္ေတြကို နာမည္ေခၚေပးၿပီး စစ္ေစပါတယ္။ သူတို႕အားလုံးလဲ ကိုယ့္ နာမည္ မွန္မမွန္ စစ္ၾကည့္ ၿပီး စိတ္တိုင္းက် ေတာ့မွ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျပန္သြားၾကပါတယ္။ ရက္အနည္းငယ္ အတြင္း ႏုိင္ငံျခား သြားၾကေတာ့ မယ့္သူေတြ ဆုိေတာ့လဲ ေပ်ာ္ရႊင္ တက္ၾကြေနေပမေပါ့။

ဒီလို႕နဲ႕ စေနေန႕ ခရီးသြား လုပ္ငန္းေတြ အားလုံး ထုံးစံ အတိုင္း ေန႕တ၀က္ ပဲဖြင့္တာ ျဖစ္လို႕ေန႕လည္ ရုံးက အျပန္ အိမ္မွာ ခနနားေန တုန္း ညေန ပိုင္း မွာ က်ေနာ့္ အိမ္ကို ဖုန္း၀င္လာပါတယ္။ ဖုန္းဆက္လာ သူက မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းက ႏိုင္ငံျခားက ျပန္လာသူ တစ္ဦးက ေဒါသတႀကီး ရုံးကို ေရာက္အလာ။ ရုံးက ပိတ္ေန။ မန္ေနဂ်ာ အိမ္ ကိုစုံစမ္းၿပီး ေရာက္ခ်လာပါတယ္။ ဖုန္းထဲ ကေျပာတဲ့ မန္ေနဂ်ာ မမရဲ႕ အသံကိုၾကားရတာ က်ေနာ့္ ေခါင္းကို မိုးႀကိဳး ပစ္ခ်လိုက္သလိုပါပဲ။

ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ကိုေဇာ္မိုး အတြက္ ျဖစ္ရမယ့္ အသြားအျပန္လက္မွက္ကို သူတို႕ အထဲက ပါမစ္ရၿပီးသား တစ္ေယာက္ အတြက္ေရးလိုက္မိ ၿပီး၊ ပါမစ္ မက်ေသးတဲ့ ကိုေဇာ္မိုး အတြက္ ကိုေတာ့ one way လက္မွတ္ ေရးေပးလိုက္မိပါတယ္။ ဒါကို က်ေနာ္အပါ အ၀င္ ဘယ္သူမွ သတိမထားလိုက္ ၾကပါဘူး။ ထုံးစံ ဆိုရင္ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ မွာကတည္းက သူ က်န္ေနခဲ့ရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူကစကၤာပူ အထိ ပါသြားၿပီး စကၤာပူ အင္မီဂေရးရွင္းမွာ ျပႆနာ တက္ပါတယ္။ သူနဲ႕ သြားတဲ့ သူ႕အမ်ိဳးေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံး ၀င္လို႕ရ သြားၿပီး သူတစ္ေယာက္ တည္းသာ ၀င္လို႕မရပဲ က်န္ေနခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္ကုိျပန္တဲ့ ေလယာဥ္ေပၚ ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါတင္မကေသး ပဲ ရန္ကုန္ေလဆိပ္က လူ၀င္မွု႕ႀကီးၾကပ္ေရးက အရာရွိ ေက်းဇူးရွင္ ေတြက ပါ၀ါကုန္ သုံးၿပီး ပတ္စပို႕ ကိုပါ သိမ္းထားလိုက္ပါတယ္။

ကိုေဇာ္မိုး အတြက္ ေတာ့ ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အရာအားလုံးဟာ ေပါက္ကြဲ စရာခ်ည္းပါ။ ပတ္စပို႕ အသိမ္းခံလိုက္ရ တာ အဆုိးဆုံး ျဖစ္ပါတယ္။ ေလဆိပ္ကေန ခ်က္ခ်င္း ကားငွားၿပီး ခရီးေဆာင္အိတ္ကို တင္။ ေမွာ္ဘီက အိမ္ကို မျပန္သးပဲ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ၀ယ္ခဲ့ရာ ကုမၸဏီကို လာရွင္းတာပါ။ အသြားအျပန္လက္မွတ္ ၀ယ္ခဲ့ရဲ႕ သားနဲ႕ one way ပဲေရးေပးလိုက္တဲ့ သူကို ျပႆနာ လာရွာတာပါပဲ။ သူမွတ္မိ ေနပါတယ္။ အဲဒီကုမၸဏီက ခ်ာတိတ္တစ္ေကာင္ ျပာယာခတ္ၿပီး ေရးေပးလိုက္တယ္ဆိုတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သာ သူ႕ကို ေတြ႕လိုက္ရင္ ေတာ့ လုံး၀ မသက္သာ ပါဘူး။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီေန႕ ဟာ စေနေန႕ ျဖစ္ၿပီး ေန႕တစ္၀က္ဆိုေတာ့ သူေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ဘယ္သူမွမရွိေတာ့ပါဘူး။

ျပန္ဆက္ရရင္ ကုမၸဏီ ကမန္ေနဂ်ာမမ က ေတာ္ပါတယ္။ တာ၀န္မဲ့ စကားလုံး၀ မေျပာပဲ ျဖစ္သမွ် ကိစၥအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါေၾကာင္း၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္ အသစ္ အစားျပန္ေပးမယ့္ အေၾကာင္း၊ ပတ္စပို႕ အသစ္ေလွ်ာက္ဖို႕လဲ အကူအညီ ေပးပါမယ့္ အေၾကာင္း ေျပာဆိုၿပီး ႏွစ္သိမ့္ လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအားလုံးရဲ႕ တာ၀န္က က်ေနာ့္ အေပၚက်ပါတယ္။ မန္ေနဂ်ာ မမရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ျပည္ထဲေရးက အရာရွိ က ကူညီေပးလို႕ ပတ္စပို႕ အျမန္ျပန္က်ပါတယ္။ ပတ္စပို႕ရုံး ဟိုေျပးဒီေျပး၊ ေဖာင္ျဖည့္၊ ေလွ်ာက္လႊာတင္၊ တန္းစီ၊ မိတၱဴကူး စတဲ့ အလုပ္ေတြ အကုန္ က်ေနာ္လုပ္ရပါတယ္။ ကိုေဇာ္မိုးက ပတ္စပို႕ရုံးနားက လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ပဲထုိင္ေစာင့္ပါတယ္။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ က်ေနာ့္ ကို မၾကည္လို႕ စကားလုံး၀ မေျပာပါဘူး။ ထမင္းခ်ိဳင့္ က ရုံးမွာ ထားခဲ့ရတာ ဆိုေတာ့ ထမင္းငတ္၊ ေရငတ္ပါပဲ။ ပတ္စပို႕ကိစၥ အဆင္ေျပ တဲ့လမ္းစ ေတြ႕လာတဲ့ တဲ့ေနာက္ပိုင္း မွ သူ က်ေနာ့္ ကို စကားစေျပာ ၿပီး တျဖည္းျဖည္း သူ႕အေၾကာင္းကိုယ့္ အေၾကာင္းသိလာၿပီး နားလည္လာၾကပါတယ္။

ကေလးရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ ကိုေဇာ္မိုး ဟာ တကယ္ေတာ့ ေဆးလိပ္ခုံ ပိုင္ရွင္ပါ။ စကၤာပူကို သြားရင္ ပို အဆင္ေျပႏိုင္တယ္ ဆိုၿပီး ေဆးလိပ္ခုံကို ေရာင္း ခ်ၿပီး စကၤာပူ ကိုသြား ဖို႕ စီစဥ္ခဲ့တာပါတဲ့။ သူ႕ အတြက္ ကဘုရင့္ေနာင္ ေဖာင္ဖ်က္ သလိုမ်ိဳး ျဖစ္လို႕ ဘာတစ္မွ အမွားမခံႏိုင္တာပါတဲ့။ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥမွာ သူ ျပန္သုံးသပ္ၾကည့္ တာက တာ၀န္ရွိသူက သူ႕ေလယာဥ္လက္မွတ္ ကိုသီးျခား ခြဲထုတ္ ၿပီးေရးခိုင္းေစခဲ့ရင္ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္မွတ္ေရးတဲ့ ညီငယ္ကသာ ေသခ်ာ စီစစ္ၿပီးမွ ေရးခဲ့ရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ဒီလို ကိစၥမ်ိဳး လုံး၀ ျဖစ္မလာ ႏိုင္ပါဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ တာ၀န္ယူတတ္တဲ့ ကုမၸဏီ ျဖစ္လို႕ သာ ပတ္စပို႕ ျပန္က်ၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္ တေစာင္ျပန္ေပးလို႕သာ သူ႕ အေနနဲ႕ ဘ၀ပ်က္လုနီး မျဖစ္တာပါတဲ့။

အႏွစ္ခ်ဳပ္ရ ရင္ ကိုေဇာ္မိုး က အဆင္ဆင္ေျပေျပနဲ႕ စကၤာပူ ကိုျပန္၀င္ သြားပါတယ္။ က်ေနာ့္ အတြက္ ေတာ့ အလုပ္လုပ္ရင္ ေစ့စပ္ေသခ်ာ စြာလုပ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ တန္ဖိုးႀကီး သင္ခန္းစာ တစ္ခု ရသြားပါတယ္။ ။

Photo Credit to: ulcercity.blogspot.com