ၾကက္ဖင္

ျမန္မာဘီလုံးငွက္ (Burmese Bush Lark)၊ စူဠာမဏီဘုရားအနီး၊ ပုဂံ

ျမန္မာႏိုင္ငံငွက္ အသင္းက ေနၿပီး ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ငွက္ၾကည့္ဧည့္လမ္းညႊန္သင္တန္း ဟိုတေလာက စ ၿပီးဖြင့္ေပးတာသိရပါတယ္။ တက္ခ်င္ေပေသာ္ျငား စခန္းသြင္း သင္တန္းကာလ က ႏွစ္လ ဆိုေတာ့ ႏွစ္နာရီေတာင္ မနည္း ႀကိဳးစားၿပီး အခ်ိန္ေပးရတဲ့ က်ေနာ့္ချမာ မတက္ႏိုင္ရွာေတာ့ပါ။ အရင္ကေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာ ဘိုင္ႏိုကူလာေလးဆြဲ ၿပီး၊ ဦးထုပ္ကေလးေဆာင္း၊ ေရတပုလင္း ဆြဲၿပီး အိမ္နားက အပင္ေတြ မွာ ငွက္လိုက္ေျခာင္းတာပဲ။ " ေမ့.. သား အျပင္ ခန သြားလိုက္ဦးမယ္" ဆိုရၿပီ။ အေမလုပ္တဲ့ သူ ၾကားၾကား မၾကားၾကား။ ေျပာၿပီး လွစ္ခနဲ ထြက္သြားလိုက္တာပဲ။ ျပန္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ျပန္။ အိမ္ကလဲ လယ္ကြင္းေတြကို ေဖာ္ၿပီးမွ ျဖစ္လာတဲ့ ဆင္ေျခဖုန္းက ၿမိဳ႕သစ္ဆိုေတာ့ ေတာေငြ႕ ေတာရနံ႕ နဲ႔ ငွက္မ်ိဳး စုံေတြ႕ရတယ္။ ေန႔လည္ပိုင္း လူေျခတိတ္ခ်ိန္ ဆိုရင္ အေကာင္းဆုံးပဲ။ ေနပူပူ သစ္ပင္ရိပ္က်ဲက်ဲ ေအာက္ ကေနၿပီး နားေနတဲ့ ငွက္ကေလး ေတြေျခာင္းရတာ အရသာ အရွိဆုံးပဲ။ သဘာ၀ အတိုင္း၊ ဟက္ဘစ္တက္ အတိုင္း ေနထိုင္က်က္စား ေအာ္ျမည္ေနတဲ့ ငွက္ကေလးေတြရဲ႕ အမ်ိဳးအစား နဲ႔ သဘာ၀ ကိုေအးေအးေဆးေဆး ေလ့လာႏိုင္တယ္။ အဲဒါကို က်ေနာ့္ ခ်စ္ညီမေတြက ငွက္ဖင္လိုက္ေျခာင္း တယ္ လို႔ ၀ိၿဂိဳဟ္ ျပဳတယ္။ နည္းနည္း ေတာ့မွန္တယ္။ အပင္ေအာက္ တည့္တည့္က ေန အေပၚမွာရွိတဲ့ ငွက္ကို ၾကည့္ရင္ ေအာက္ပိုင္း ျမင္ကြင္းပဲ ျမင္ရတာကိုး။ တယ္လီလဲ အဆင္မသင့္ေတာ့ အေ၀းအပင္ေတြက ငွက္ေတြကို မၾကည့္ႏိုင္ဘူး။ နီးစပ္ရာပဲ ၾကည့္ႏိုင္တယ္။

ၾကာဖက္နင္း (Pheasant-tailed Jacana)၊ အင္းေလးကန္

တခါတေလေတာ့လဲ ငွက္၀ါသနာရွင္ေတြ စုၿပီး နီးရင္ ေလွာ္ကားဥယ်ာဉ္၊ ေလွာ္ကားေရေ၀ေရလဲေတာ၊ သာဓုကန္၊ ေမွာ္ဘီ ပန္းတပြင့္ေတာင္၊ ခရမ္း-သုံးခြ စသျဖင့္ သြားၿပီး ေ၀းရင္ မိုးယြန္းႀကီး၊ ဖိုးက်ားဆင္စခန္း ကစလို႔ မင္းစုံေတာင္၊ နတ္မေတာင္၊ အင္းေတာ္ႀကီး စသျဖင့္ ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ား သြားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ ဆို ခါကာဘိုရာဇီ ေဘးမဲ့ေတာ့ အထိေရာက္ၾကတယ္။ အဲဒီကိုသြားၾကလို႔ ဘဲ ေနာင္မြန္းနားမွာ ေနာင္မြန္းဘာဘလာ ဆိုတဲ့ ျမန္မာမ်ိဳးရင္း ငွက္မ်ိဳးစိတ္ အသစ္ဂုဏ္ယူစရာ ထပ္ေတြ႔တာေပါ့။ က်ေနာ္ လဲ အစစ အရာရာ အဆင္သင့္လို႔ ကေတာ့ ခရီးစဥ္တိုင္းကို လိုက္ခ်င္တာပဲ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အလုပ္ သေဘာ အရ ျမန္မာျပည္   ေနရာေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား သြားျဖစ္ ေတာ့လဲ ကၽြဲကူးေရပါ ဘိုင္ႏိုကူလာေလး ဆြဲသြားၿပီး ေရာက္တဲ့ ေနရာၾကည့္ ျဖစ္တာပဲ။ ငွက္ၾကည့္ရတဲ့ အထဲမွာ ပုဂံနဲ႔ အင္းေလး ကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်မိတယ္။ ပုဂံမွာ ဆိုရင္ ျမန္မာ့ငွက္စစ္စစ္ ဘီလုံး၊ နဖားၾကဴးနဲ႔ ေစြ႔ တို႔ ကို ထေနာင္းပင္၊ ကႏၱာရပင္ ေတြ ၾကား၊ ဘုရားႀကိဳဘုရားၾကား ေနရာ တကာ ေတြ႔ ရပါတယ္။  အင္းေလးမွာ က်ေတာ့ ေရလည္ေကာင္ က ဟိုတယ္ ေကာ့ေတ့ခ်္ ရဲ႕ ၀ရံတာမွာ ထိုင္ၿပီး ကိုယ့္ျမင္ကြင္းထဲ ၀င္လာတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ၾကာဖက္နင္း ေတြကို ဘီယာ တလုံး နဲ႔ ထုိင္ၾကည့္ ရတာ ဇိမ္အရွိဆုံးေပါ့။ 

သမုဒၵယာ ၀မ္းတထြာေၾကာင့္ ဇာတိခ်က္ေၾကြ အမိေျမကို ပစ္ခြာၿပီး မေလးရွား နဲ႔ အင္ဒိုနီးရွား ႏုိင္ငံေတြကို ေရာက္ေတာ့လဲ အခါအားေလ်ာ္စြာ အခြင့္အေရးရရင္ ရသလို ငွက္ေျခာင္းလာတာ ပါစင္နယ္ ႏုတ္အေနနဲ႔ ငွက္ မ်ိဳးစိတ္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၀ါသနာတူ ငွက္ေျခာင္းေဖာ္ ေတြနဲ႔ ေတြ႔ရင္ လူမ်ိဳး ဘာသာစကား ဘယ္ေလာက္ကြဲျပားျပား အခ်ိန္ကုန္လို႔ ကုန္မွန္းမသိ ေျပာမဆုံးေပါင္ ေတာ္သုံးေတာင္ပါပဲ။ ငွက္ၾကည့္ ခရီးစဥ္ေတြသြားမယ္ ဆိုတဲ့ အသံၾကားရင္ ထိပ္ဆုံးက လိုက္ခ်င္တယ္။ စာရင္းတို႔ထားၿပီးသား။

AATO @ Sapi Island Rainforest, Malaysia Borneo

အခ်စ္ဆုံး အိမ္သူသက္ထား ဇနီးမယား ခင္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ခါစ ႏွစ္လေလာက္ မွာ ငွက္ေျခာင္းေဖာ္ ကိုကိုမမ ေတြက ေမွာ္ဘီက ပန္းတစ္ပြင့္ေတာင္ ကို ေန႔ခ်င္းျပန္ ငွက္သြားၾကည့္ မယ္ဆိုၿပီး ေအာ္ဂႏိုက္ လုပ္ပါတယ္။ ေဟာဒီက ကိုေအေအတူ ကလဲ စာရင္းေပးၿပီးသားပဲ။ အစီအစဥ္က အားလုံး လွည္းတန္းလမ္းဆုံမွာ မနက္ ငါးနာရီ အားလုံး ဆုံမယ္။ ငါးနာရီခြဲေလာက္ လူစုံရင္ ထြက္မယ္။ ထမင္း ဗူးဘာညာ ယူလာစရာမလိုဘူး။ ကိုယ့္မွန္ဘီလူး၊ ကိုယ့္ဖီးလ္ဂိုက္ပါရင္ ရၿပီ ေပါ့။ ဆိုေတာ့..ခင့္ကို သြားရမလားလို႔ ေမးေတာ့ သြားေပါ့...တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ မနက္ ေလးနာရီ ထ။ ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးထဲ ကို မွန္ဘီလူး နဲ႔ ဖီးလ္ဂိုက္စာအုပ္ထည့္။ ေရပုလင္းေလးထည့္ ေနတုန္း အခန္းထဲက ၀ုန္းကနဲ အသံၾကားတယ္။ ခင္..ဘာလဲ..လို႔ ေမးေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ဖူး..တဲ့ သြားေလ..တဲ့။ ေလးနာရီ က ခြဲခါနီးေနၿပီ။ အဲသာ..နဲ႔ ေတာစီးဘိနပ္ေလး စီးေနတုန္း ေနာက္ထပ္ ၀ုန္း ကနဲ အသံၾကားရျပန္..ေရာ။ ဘာျဖစ္တာလဲ...ခင္... ဆိုေတာ့ သြားေလ...ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဆိုၿပီး ေျပာျပန္ေရာ..။ ငါးနာရီထိုးေရာ။ လွည္းတန္းက အဖြဲ႔ေတြကို နည္းနည္း ေနာက္က်မယ့္ အေၾကာင္းဖုန္းဆက္ေျပာလိုက္တယ္။ အဲသာ...နဲ႔ တံခါးေလးဂ်က္ကေလး ဖြင့္ၿပီး အျပင္ထြက္မယ္လုပ္လိုက္ေတာ့ အခန္းထဲက အသံထပ္ထြက္လာျပန္တယ္။ ဒီတခါက်ေတာ့ သြားရဲရင္ သြားၾကည့္ေလ ျဖစ္သြားၿပီ။ ၀ုန္းဒိုင္း အသံေတြက လဲ အာဠာ၀က တိုက္သလို က်ယ္လာတယ္။ ဟဲဟဲ.. လွည္းတန္းက အဖြဲ႔ေတြကို မလိုက္ျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ မ်က္ႏွာပူပူ နဲ႔ ဖုန္းဆက္လိုက္ရတယ္။ 

ေတာ္ေတာ္ ညံ႔တဲ့ ေအေအတူ ကိုယ့္အခ်စ္ဆုံး အိမ္သူသက္ထား ပူပူေႏြေႏြး ဇနီးမယား ရဲ႕ ေမြးေန႔ ကိုသတိမရဘူး ငွက္ဖင္ သြားေျခာင္းဖို႔မနက္အေစာႀကီးထ ၿပီးတက္ၾကြတဲ့ၾကက္ဖ လုပ္ေနတယ္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ရင္ အဲသည္ သတင္း မာတာပီတ မိနဲ႔ဖ ဆီေရာက္တယ္။ ေမေမ ကမွတ္သားစရာ တိုတိုတုပ္တုပ္ ဆုံးမတယ္။ 

ငါ့သား.. မင္းလဲ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္နဲ႔ ကိုယ္ျဖစ္ေနၿပီ။ ငွက္ဖင္ခ်ည့္ပဲ မၾကည့္နဲ႔ ၾကက္ဖင္လဲ ၾကည့္ဦး.. တဲ့။ (ၾကက္ဖင္ ဆိုတာ ၾကင္ဖက္....ေပါ့တဲ့)။ ခိခိ။ 

မွတ္ခ်က္။             ။ မေရးတာၾကာလို႔။ ဘေလာ့ေဒးမွာ မျဖစ္မေနအားတင္းၿပီးေရးလိုက္တယ္။ အမွတ္တရ ျဖစ္ေစေသာ္၀္။