Thursday, March 29, 2012

ဂ်ာကာတာ ခဏေလးမ်ား


ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေရွာ့ပင္ထြက္လို႕ေကာင္းတဲ့ေနရာ၊ အင္ဒိုနီးရွားရဲ႕ အေကာင္းဆုံး အစားအေသာက္ ေတြရ ႏိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕၊ ယဥ္ေက်းမွဳ႕အေမြအႏွစ္ ေတြနဲ႔သမိုင္း၀င္ အထိမ္းအမွတ္ေတြ စုစည္းရာ ဌာန၊ ပူေႏြးစုိစြတ္ တဲ့ ပါတ္၀န္းက်င္ နဲ႔ ၾကပ္ညပ္ေနတဲ့ လမ္းမ က်ယ္ႀကီးေတြရဲ႕ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ပိတ္ဆုိ႔ ေနတာေတြကို စိတ္ရွည္သည္းခံ ႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ အႀကီးဆုံး ဂ်ာကာတာ ၿမိဳ႕ ကိုတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ အနည္းဆုံး လည္သင့္ တဲ့ ေနရာ လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံ ဘာလီကၽြန္း မွာအလုပ္တာ၀န္ နဲ႕ ေနထိုင္စဥ္ အတြင္း ဂ်ာကာတာ ကို အလုပ္ကိစၥ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႔ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေရာက္တဲ့ အေခါက္တိုင္း ၂၄ နာရီထက္ ပိုၿပီး မေနျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အရွိန္အဟုန္ နဲ႔ ဖြင့္ၿဖိဳးတိုးတက္ ေနတဲ့ ဂ်ာကာတာ ကို ေတြ႔ႀကံဳ ခံစား ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။


လူဦးေရ ဆယ့္သုံးသန္း ေက်ာ္ မွီတင္း ေနထိုင္ရာ အင္ဒိုနီးရွားရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဂ်ာကာတာ ဟာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ဆိုင္ကယ္ ေတြ၊ ကားေတြနဲ႔ အၿမဲ ရွုပ္ေထြး ျပည့္ၾကပ္ေနၿပီး ေန႔စဥ္ ႏွင့္ အမွ် လဲ ကၽြန္းေပါင္း ေသာင္း သုံးေထာင္ေက်ာ္က ေဒသတြင္း ခရီးသြား ေတြ စီး၀င္ စီးထြက္ ေနရာ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ာကာတာ ကို မျဖစ္မေန သြားရမယ့္ ကိစၥ ေတြရွိလာေတာ့ ပထမ ဘာလီကၽြန္းကေန ဂီလီထရမ္၀မ္ဂန္ ဆိပ္ကမ္းကို ကိုယ့္ဖာသာ ေမာင္းသြား ၿပီး အဲဒီကေန မွ တဆင့္ ဂီလီမာေနာက္ (Gilimanauk) ကို ေမာ္ေတာ္ကား ေတြ ကြန္တိန္နာ ေတြတင္တဲ့ ဇက္သေဘၤာနဲ႔ ဂ်ာဗားကၽြန္း မႀကီး ကိုေရာက္၊ အဲဒီေနာက္ ဆူရာဗာရ (Surabaya) ကေန တဆင့္ ဆင္မာရမ္ ၿမိဳ႕ (Semarang) ၿမိဳ႕ကို ျဖတ္ၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ ဂ်ာကာတာ အထိခရီးရွည္ ႏွစ္ရက္ခန္႕ ေမာင္းၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ မွာ ဂ်ာကာတာ မွာလုပ္စရာ ကိစၥ မွန္သမွ် လုပ္ၿပီး အျပန္ကို တျခားဘက္က ပတ္ၿပီး နာမည္ေက်ာ္ ဘန္ေဒါင္း (Bandung) နဲ႔ ဂ်ိဳဂ်ကာတာ (Yogyakarta) ကိုျဖတ္ၿပီး ဂီလီမာေနာက္ ကေနမွ တဆင့္ ဘာလီကို အျပန္ဖယ္ရီ ေပၚကို ေမာင္းတင္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္မယ္ ဆိုၿပီး ႀကံစည္ ထားခဲ့ ပါတယ္။

ရုံးက ေအာ္ပေရးရွင္း မန္ေနဂ်ာ ကာဒက္ (Kadet) ကို လမ္းေၾကာင္း ေသခ်ာေမး၊ ေျမပုံ နဲ႔ ေသခ်ာ တိုက္ၿပီး အလုပ္ကေပးထားတဲ့ တိုရိုတာ ဖိုး၀ွီး ကို ေတာင့္တင္းေအာင္ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းထားခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေပမင့္ တကယ္တမ္း သြားျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေခါက္တိုင္းမွာေတာ့ Lion Air နဲ႔ ေလေၾကာင္းကခ်ည္းသာ သြား ခဲ့ရပါတယ္။ မနက္ေစာေစာ သုံးနာရီေလာက္ထ၊ ဒန္ပါဆာ (Denpasar) ေလဆိပ္မွာ ကားရပ္ခဲ့ ၿပီး အေစာဆုံး ေလယာဥ္နဲ႔ ဂ်ာကာတာကို သြား၊ တေနကုန္ လုပ္စရာ ရွိတာလုပ္၊ ေနာက္အက်ဆုံး ဆယ့္တစ္နာရီေလယာဥ္နဲ႔ ၊ ဘာလီကို ျပန္လာ၊ ေနာက္တေန႕မနက္ ႏွစ္နာရီေလာက္ ျပန္ေရာက္၊ မနက္ရုံး မွီေအာင္ တက္၊ အဲလိုခ်ည္းသာ အေျခအေနအရ အလ်ဥ္မွီ စီစဥ္ သြားလာခဲ့ရပါတယ္။ ႏွစ္နာရီေက်ာ္ စီးရတဲ့ ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းတာနဲ႕ ေလဆိပ္က မွီရာ ဘတ္စကားနဲ႕ အလုပ္ကိစၥေတြရွိရာ ဂ်ာကာတာၿမိဳ႕လည္ေခါင္ (Pusat Jakarta - Jakarta City Center) ကို (ကားမပိတ္ရင္ တစ္နာရီခန္႕၊ ကားၾကပ္ရင္ မခန္႔မွန္းႏိုင္) စိတ္ရွည္သည္းခံ ၿပီး ေရာက္ေအာင္ သြားရပါတယ္။ ပထမ အေခါက္ေတြက အျမန္ေရာက္ခ်င္ေဇာနဲ႔ တကၠစီ စီးခဲ့ ေပမယ့္ ဘတ္စကား နဲ႔ ေရာက္ခ်ိန္ သိပ္မကြာဘူး ဆိုတာ ေနာက္ပိုင္းမွာ သိလာခဲ့ရလို႕ ဘတ္စကားပဲ စီးပါေတာ့တယ္။ အမ်ိဳးသားေက်ာက္တိုင္ရွိရာ ၿမိဳ႕လည္က ျပည္သူ႔ ရင္ျပင္ (Merdeka Square) ၀န္းနားက ဘတ္စ္စေတရွင္ ကေန သုံးဘီး ဆိုင္ကယ္ ဒါမွ မဟုတ္ ဆိုင္ကယ္ တကၠစီနဲ႕႔ အလုပ္ကိစၥရွိတဲ့ ေနရာ ကို ခရီးဆက္ရပါတယ္။


ဂ်ာကာတာ ဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတက္မွု႔ နဲ႔ စီးပြားေရးရာ ေတာင့္တင္းမွဳ႕ကို အဆင့္ျမင့္ ေရွာ့ပင္းစင္တာႀကီးေတြနဲ႔ တင္ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ သက္ေသျပႏိုင္ပါတယ္။ ေဒသခံ အင္ဒိုနီးရွန္း ေတြရဲ႕ ၀ယ္ယူႏိုင္စြမ္း (purchasing power) ကို သိသာထင္ရွားေစၿပီး ေစ်းႏွုန္းနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ စရာ ေပါမ်ား မွဳ႕ ေတြက ေတာ့ ေဒသတြင္းက စကၤာပူ၊ ကြာလာလမ္ပူ နဲ႔ ေဟာင္ ေကာင္ တို႕ ကိုယွဥ္ႏိုင္တယ္ လို႕ ဆိုပါတယ္။ ပလာဇာအင္ဒိုနီးရွား (Plaza Indonesia) ဟာ ပထမဆုံး ေရာက္ခဲ့ တဲ့ ေနရာျဖစ္ၿပီး ဂ်ာကာတာ ေရွာ့ပင္းစင္တာေတြထဲ မွာ ဥပမာ ျပစရာ ပုံသက္ေသေကာင္းပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အင္ဒိုနီးရွားရဲ႕ အေကာင္းဆုံး ေရွာ့ပင္းစင္တာေတြထဲ ကတစ္ခုျဖစ္ၿပီး (Gucci, Georgio Armania, Bvlgaria) စတဲ့ နာမည္ႀကီး (luxury brands) ေတြ အျပင္ ကမာၻေက်ာ္ အင္ဒိုနီးရွား ပါတိတ္ေတြ ကိုလဲ ေခတ္မွီ ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႔ တီထြင္ ဆန္းသစ္ထားတဲ့ ဆိုင္ေတြလဲ မ်ားစြာ ေတြ႔ ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း သြားခဲ့ တဲ့ အေခါက္ေတြမွာ ေရွာ႔ပင္းစင္တာ ေတြ ကို စိတ္မ၀င္စားေပမယ့္ မိသားစု နဲ႔ ေရာက္ခဲ့ တဲ့ အခါ မွာေတာ့ ေျခတို လာလို႔ ေလာ္ဘီ မွာ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္သလို ထုိင္ေစာင့္ ခဲ့ရပါ တယ္။ ေျခတို သက္သာေပေသာ္ျငား ေစာင့္ရ ေမွ်ာ္ရလြန္းလို႔ လည္ပင္း ေတာ့ နည္းနည္း ပိုရွည္လာလိမ့္မယ္ ေတာ့ထင္ပါတယ္။


ဂ်ာကာတာ မွာ အင္ဒိုနီးရွား ရဲ႕႕ ေရွးေဟာင္း အေမြ အႏွစ္ေတြ ေလ့လာ ခံစား ႏိုင္မယ့္ ေနရာ မိုနာ့ စ္ (Monas) ကိုမေရာက္ခ့ဲဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ဂ်ာကာတာ ကိုေရာက္ခဲ့ တယ္လို႔ ေျပာရမွာ ေတာ္ေတာ္ ခက္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ မိုနာ့စ္ ဆိုတာ အင္ဒိုနီးရွား ဆိုတာ ျဖစ္လာေအာင္ တိုက္ခိုက္ရယူလို႔ ေအာင္ျမင္မွု ရခဲ့ တဲ့ အထိမ္း အမွတ္ ေက်ာက္တိုင္ႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မိုနာ့စ္ ဆိုတာကလဲ ဘာဟာဆာ အင္ဒိုနီးရွား လို အတို ေကာက္ (Monumen Nasional - Mo Nas) ေခၚတာ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလးရာေလးဆယ့္ သုံးေပ ျမင့္တဲ့ မိုနာ့စ္ ကို ၁၉၆၁ ခုႏွစ္မွာ သမၼတႀကီး ဆူကာႏို ရဲ႕ ညႊန္ၾကား ခ်က္နဲ႔ ေဆာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး ၁၉၇၅ ခုႏွစ္မွာ အမ်ား ျပည္သူ ေလ့လာၾကည့္ရွု ႏိုင္ရန္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ အတြင္းပိုင္းမွာ ဟိႏၵဴဧကရာဇ္ မဂ်ပထစ္ (Majapahit) ကစၿပီး လြတ္လပ္ေသာ အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံ အျဖစ္ ရင့္က်ဴး ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ အထိ အင္ဒိုနီးရွား ရဲ႕ ရုန္းကန္ လွုပ္ရွား လာခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရး သမိုင္း ကို ပုံတူ ေသေသး ကေလး ေတြ နဲ႕ ျပကြက္ တစ္ခုျခင္း၊ တစ္ခန္း ျခင္း အေသးစိပ္ ျပထားၿပီး အဂၤလိပ္၊ ဘာဟာဆာ အင္ဒိုနီးရွား ႏွစ္ဘာသာ နဲ႔ ေရး ထားတဲ့ ေၾကးျပား ေလးေတြ တစ္ခန္းျခင္း စီမွာ ကပ္ထားပါတယ္။

မိုနာ့စ္ အေပၚကို မတက္မွီ ေအာက္ထပ္ က အလင္းေရာင္ မွိန္မွိန္နဲ႔ ခန္းမက်ယ္ႀကီး က ျပခန္း ျပကြက္ေတြကို တစ္ခုျခင္း၊ တစ္ခန္းျခင္း အေသးစိပ္ ဖတ္ေနမယ္ ဆိုရင္ တစ္ေနကုန္ ေလာက္ ၾကာ ႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ျပတိုက္ တို႔ ရဲ႕ ထုံးစံ အတိုင္း အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား အုပ္စုေတြနဲ႔ ျပည့္ေနၿပီး ေဒသတြင္း ခရီးသြား ေတြလဲ တဖြဲဖြဲ လာေလ့လာ ၾကည့္ရွဳ႕ ေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ မိုနာ့စ္ ရဲ႕ အေပၚထပ္ (Observation Deck) မွာေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဂ်ာကာတာ ရဲ႕ ရွဳခင္း ကို ျမင္ကြင္းက်ယ္ ခံစား ႏုိင္မွာပါ။ ပူအိုက္ စိုစြတ္လွတဲ့ ဂ်ာကာတာ ရဲ႔ ရွဳခင္း ကို ေထာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန ေခၽြးတလုံး လုံး နဲ႔ ဓါတ္ပုံ ဗြီဒီယို ရိုက္ ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ခရီးသြား ေတြလဲ မနည္းလွပါဘူး။

တစ္ေခါက္မွာ မိုနာ့စ္က အျပန္ ပါဆာဘာရူး (Pasar Bharu - New Market) ကို သုံးဘီး ဆိုင္ကယ္ နဲ႔ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေရွးေဟာင္း ပစၥည္း ေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္း တန္းေတြကို လူရွုပ္ရွုပ္ ကို ဆန္ၿပီး ျဖတ္အၿပီး မွာ ဂ်ာကာတာ ရဲ႕႕ ရုံးကန္ လွုပ္ရွား ေနရသူ အေျခခံ လူတန္းစား ေတြရဲ႕ ဘ၀ကို တစ္စိတ္ တစ္ေဒသ ျမင္သာ ႏုိင္ပါတယ္။ မိုးေမွ်ာ္ တိုက္ႀကီးေတြ၊ အဆင့္ျမင့္ ေရွာ့ပင္းစင္တာႀကီး ေတြ၊ အေကာင္းဆုံး စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးေတြ၊ ၾကယ္ငါးပြင့္ ေဟာ္တယ္ႀကီး ေတြကို ေနာက္ဆုံးေပၚ ဇိမ္ခံကား မ်ိဳးစုံ နဲ႔ သြားလာစား ေသာက္ ေနႏိုင္တဲ့ သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိသလို ႀကိဳက္လြန္းလွတဲ့ ကိုပီဂ်ာေဟး (Kopi Jahe - ဂ်င္းနံ႔ ပါတဲ့ ေကာ္ဖီ) ကို တစ္ထုပ္ ရူပီးရား ႏွစ္ေထာင္ (ျမန္မာေငြ ႏွစ္ရာက်ပ္ခန္႔) ကို မၾကာခဏ မေသာက္ ႏိုင္တဲ့ သူေတြ နဲ႔ လဲ ေတြ႔ ခဲ့ ရပါတယ္။ က်ေနာ္ Grand Hyatt ဟိုတယ္ ေလာ္ဘီ အေပါက္နားမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတုန္း ေနာက္ဆုံးေပၚ ကားအမ်ိဴးမ်ိဴး ေမာင္း၀င္လာၿပီး ဟိုတယ္ ၀န္ထမ္းကို ကားေသာ့ ပစ္ေပး ၿပီး ၀င္သြား တဲ့ ခ်မ္းသာသူ လုူ႔ မလိုင္မ်ား စြာ ကို ေတြ႔ ခဲ့ရသလို၊ သံခ်ိတ္ အေကာက္ တတ္ထားတဲ့ တုတ္တစ္ေျခာင္း ကိုကိုင္ၿပီး ဆာလာအိပ္ အႀကီးႀကီး ထဲမွာ ပလတ္စတစ္၊ သံတိုသံစ စတာ ေတြ လိုက္ေကာက္ ေနတဲ့ ေဒသခံ ႀကီးႀကီး ငယ္ငယ္ ေတြကို လဲ ေတြ႔ခဲ့ ရပါတယ္။

ပါးမွာ သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားနဲ႔ ေပါင္မွာ ေသးစီးေၾကာင္း နဲ႔ လုံမငယ္ လို မိုးေမွ်ာ္တိုက္တာ အေဆာက္ အအုံႀကီးေတြ၊ စီးပြားေရးစင္တာ ႀကီး ေတြ ရဲ႔ ျပင္ ပမွာ ဂ်ာကာတာ ၿမိဳ႕ ကို ပါတ္စီးေနတဲ့ ေရဆိုးထုပ္ ေျမာင္းႀကီး ဟာ ျမစ္ႀကီး တစ္စင္းလို ျဖစ္ေနၿပီး အမိွုက္သရိုက္ ပလတ္စတ္ ေတြနဲ႔ ေပါေလာ ေပၚ ေနတာကိုလဲ မသတီစရာ ေတြ႔ ျမင္ႏိုင္ဦးမွာပါ။ အေျခခံ နဲ႕႔ အလယ္ အလတ္တန္းစား ေတြအားကိုးရတဲ့ ဘတ္စကား မွတ္တိုင္ ေတြမွာ လူေတြ စုၿပံဳ တုိးအုံ ေနေလ့ရွိၿပီး ဂ်ာကာတာ ရဲ႕ ဆင္ေျခဖုန္း ေတြ ျဖစ္တဲ့ ဘိုဂိုး (Bogor)၊ တင္ဂါရန္ (Tingaran) စတဲ့ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးေတြ နဲ႔ သြားလာ ခ်ိတ္ဆက္ မယ့္ လူေတြ နဲ႔ ဂ်ာကာတာ တီေမာ၊ ဘာရတ္၊ ဥတရ၊ ဆယ္လာတန္ (Jakarta - Timor, Barat, Utara, Selatan - ဂ်ာကာတာရဲ႕ အေရွ႔၊ အေနာက္၊ ေတာင္၊ ေျမာက္) ကို သြားလာ ၾကမယ့္ သူေတြ ေဒြးေရာ ယွက္တင္ ရွိပါလိမ့္မယ္။

တစ္ေခါက္မွာ ေတာ့ မနက္ ကိုးနာရီ ေက်ာ္ခန္႔ အလုပ္ကိစၥရွိတဲ့ ရုံးတစ္ရုံး ကိုေရာက္ေတာ့ သူတို႔ ရုံး က မဖြင့္ ေသးပါဘူး။ ခက္တာက ကိုယ့္ မွာ ကလြယ္မထား အပ္တဲ့ ျပႆနာ မၾကာခင္ ေပါက္ကြဲ ေတာ့ မယ့္ အေျခ အေန ဆိုေတာ့ အဲဒီရုံး က လုံၿခံဳ ေရး အေစာင့္ ကို ကိုး နာရီေက်ာ္ ေနသည့္ တိုင္ မဖြင့္ ေသးတဲ့ အေၾကာင္း စိတ္မရွည္ တဲ့ ေလသံ နဲ႔ အျပစ္တင္ ေျပဆိုမိပါတယ္။ အမွန္က ဂ်ာကာတာ နဲ႔ ဘာလီ စံေတာ္ခ်ိန္ မတူပဲ တစ္နာရီတိတိ ကြာ တာ ကို က်ေနာ္ ေမ့ေနတာပါ။ ခက္တာ က သူ႔ ေနနဲ႔ လဲ ဖြင့္ ေပးလို႔ မရပါဘူးတဲ့။ တိုးေအာ္ပေရတာ ဆိုတာ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသက ေဟာ္တယ္ မဆို ရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္ သလို မ်ိဳး ဆိုေတာ့ အနီးဆုံး ၾကယ္ငါးပြင့္ ဟိုတယ္၊ ဟိုတယ္ နီကိုး (Hotel Nikko - Pusat Jakarta) ကိုပဲ အျမန္ဆုံး နည္းနဲ႔ သုတ္ေျခတင္ ရပါတယ္။ ကိစၥၿပီး မွ အပိြဳင့္မင့္ ရွိရာ ေစာေစာက ရုံး ကို ျပန္ေျပးရပါတယ္။ အဲဒီတစ္ေခါက္ အဆိုပါ ရုံး က အျပန္မွာ ရိုဂ်ာ့ (Malay / Singapore - Rojak: Indonesia - Rujak) တစ္ပြဲစား၊ ေရသန္႔ ဘူးႀကီးႀကီး ၀ယ္ၿပီး ယခု လက္ရွိ အေမရိကန္သမၼတဘာရက္ဟူစိန္အိုဘားမား (President Barack Hussien Obama) တက္ခဲ့ရာ မူလတန္း ေက်ာင္းကေလး ကို ၾကည့္ခ်င္ လို႔ ျပင္းထန္ တဲ့ ေနေရာင္ေအာက္ မွာ နာရီ၀က္ေက်ာ္ လမ္းေလွ်ာက္ ၿပီးွရွာ ခဲ့ရပါတယ္။


အစက ေတာ့ ဘာရက္အိုဘားမား ကေလး ပုံ ေၾကးရုပ္ကို မန္တန္ ပန္းၿခံ (Menteng) မွာ ထားခဲ့ ေပမယ့္ ေနာက္ ပိုင္း မွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ေၾကာင့္ သူငယ္ငယ္ က တက္ခဲ့ ရာ မူလတန္း ေက်ာင္း ကိုေျပာင္းေရႊ႕႕႔ ခဲတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဘာရက္အိုဘားမား ဟာ ဖရန္စစ္ကန္ အစစ္စီ မူလတန္းေက်ာင္း (Franciscan Asisi Primary School) မွာ ဘာရီဆိုတိုရိ (Barry Soetoro) ဆိုတဲ့ နာမည္ နဲ႕ ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ ေက်ာင္း အပ္ခဲ့ ၿပီး သုံး ႏွစ္တိတိ တက္ခဲ့ ၿပီး မိဘေတြ အိမ္ေျပာင္းေရႊ႔ တဲ့ အတြက္ ယခု ဘာဆုကီ အလယ္တန္းေက်ာင္း (Besuki 01 Elementary School, Menteng) မွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ဟာ၀ိုင္ယီ ကို မေျပာင္းေရႊ႔ ခင္ အထိ တစ္ႏွစ္ တက္ခဲ့တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ အိုဘားမား တက္ခဲ့ တဲ့ ေက်ာင္း ကေလး က အျပန္မွာ ညေန ေစာင္း ေနေပမယ့္ ေနရွိန္ ကေတာ့ မက် ေသးပါဘူး။ လမ္း အၾကာ ႀကီး ေလွ်ာက္ ခဲ့ ရလို႔ ပင္ ပန္း ေနတဲ့ က်ေနာ္ ဟာ ေက်ာင္းလမ္း ထိပ္က ဆိုင္ကယ္ တကၠစီ ကိုငွား ၿပီး ေလဆိပ္ ကို သြားတဲ့ ဘတ္စေတရွင္ ကိုသာ ငွားလိုက္ပါေတာ့ တယ္။

အမွန္တကယ္ ေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဂ်ာကာတာ ဟာ ရက္ အနည္းငယ္ အခ်ိန္ေပးၿပီး လည္ပတ္မယ္ ဆိုရင္ အပိုင္း (၃) ပိုင္း ပိုင္း ၿပီး ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္ အအုံေတြ၊ ဗလီ ေတြ နဲ႔ ခရစ္ယန္ ဘုရားရွိခိုးႀကီး ေတြ ကို တစ္ပိုင္း၊ ယဥ္ေက်းမွု႕ အေမြ အႏွစ္ ေတြ ကို ျပခန္း၊ ျပတိုက္ ေတြမွာ ေလ့လာဖို႔ က တစ္ပိုင္း ထားၿပီး က်န္တဲ့ အပိုင္းကို ေတာ့ ေရွာ့ပင္၊ စားေသာက္ ဆိုင္ေတြ နဲ႔ အပန္းေျဖ ပန္းၿခံ၊ တိရိစာၦန္ဥယ်ာဥ္ ေတြ ကို တစ္ပိုင္း ဆိုၿပီး လမ္းသင့္ သလို အခ်ိန္ရွိသမွ် ေလးကို စီမံ ခန္႔ ခြဲၿပီး ေလ့လာသင့္ တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။

ဂ်ာကာတာ မွာ ဆုမၾတား ကေန အေနာက္ ပါပူး၀ါး အထိ ကၽြန္းေပါင္းစုံ က လူေတြကို သြင္ျပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားစြာ ေတြ႔ ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ာကာတာ က လူေတြ ေျပာတဲ့ အင္ဒိုနီးရွန္း ဟာ အရမ္းျမန္ၿပီး အင္ဒိုနီးရွန္း နဲ႔ ဂ်ာဗား စကား ေရာယွက္ ၿပီး ေျပာတာ ျဖစ္လို႔ က်ေနာ့္ အတြက္ နားလည္ဖို႔ အင္မတန္ခက္ခဲပါတယ္။ ေရွာ့ပင္းစင္တာ ေတြမွာ ေတြ႔ရတဲ့ အင္ဒိုနီးရွန္း ေတြဟာ တီဗြီဇာတ္လမ္းေတြထဲ ကထက္ ပိုၿပီး သန္႔ ျပန္႔ေခ်ာေမာ ၾကပါေပတယ္။ ဆင္ေျခဖုံး ကလူ ေတြ ကိုလည္း ဇာတ္လမ္းေတြ ထဲမွာ ထက္ ပိုၿပီး ခက္ခဲ စြာ အပမ္းတႀကီး ရုန္းကန္ ေနရတာ ကို မမွ် မတ ေတြ႔ ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အင္ဒိုနီးရွားရဲ႕ ျပည္တြင္း ေလေၾကာင္း ေတြရဲ႕ ထုံးစံ အတိုင္း သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္ ေနာက္က်ၿပီး မွ ဘာလီ ကိုျပန္ေရာက္ လာတဲ့ က်ေနာ္ဟာ (အေခါက္တိုင္းလိုလို) ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္ ႏွစ္နာရီမွ သာ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ပါေတာ့တယ္။ ဂ်ာကာတာ ကိုေရာက္ ခဲ့ တဲ့ ခဏတာ ေလး ေတြဟာ အပူနဲ႔ အေအး၊ အျမင့္ နဲ႔ အနိမ့္၊ ခ်မ္းသာ ျခင္း နဲ႔ ဆင္းရဲျခင္း ေတြကို တၿပိဳင္ နက္ထဲ ခံ စားလိုက္ ရတဲ့ အိမ္မက္ ဆန္ဆန္ ျဖစ္ရပ္ေတြ ခ်ည္း သာ စိတ္ အျမင္ မွာ စြဲ ထင္ေနပါေတာ့တယ္။ ။

၀ိဟာရမဟာ၀ိဟာရ ဂရဟ ဗုဒၶဘာသာ အသင္း (ဘတ္စကားေပၚမွ AATO)

ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သံရုံး - ဂ်ာကာတာ (AATO)

ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သံရုံး - ဂ်ာကာတာ (AATO)

ဂ်ာကာတာဆင္ေျခဖုံး (ဘတ္စကားေပၚမွ AATO)

ဂ်ာကာတာၿမိဳ႕လည္တစ္ေနရာ (လူကူးကုန္းေက်ာ္တံတားေပၚမွ AATO)

ျဖည့္စြက္ခ်က္။ ။ ဂ်ာကာတာ မွာရိုက္လာတဲ့ ဓါတ္ပုံ ေတြ အမ်ားစု က မွားၿပီး ဖ်က္မိသြားလို႔ ဘာမွ မက်န္ေတာ့ ပါ။ သို႔ ေပမယ့္ ကြန္မန္႔ ေပးလာတဲ့ ဦးေပါက္စ ကိုေက်နပ္ ေစခ်င္လို႔ ရိုက္ခဲ့တဲ့ အထဲ က ရွိတာေလး ေတြတင္လိုက္ ပါတယ္။ ျပည့္စုံ သြားလိမ့္ မယ္လို႔ေတာ့ မထင္၀ံ့ ပါ။
updated 30th March 2012: AATO

Photos:
- Monas - Warsi
- Jakarta Macet - Jarkarta Post
- Cock - (JP/ID Nugroho) Jakarta Post
- Plaza Indonesia - Hkurniawan dari Wikitravel
- Barack Obama Statue - (Jakarta Post, Feb. 24, 2010)


9 comments:

ဦးေပါက္စ said...

ဓါတ္ပံု မ်ားမ်ားေလး တင္ႏိုင္ရင္ ပိုျပည့္စံုသြားမယ္။

MMGURUGYI said...

Bravo and congrats

ရဲထြန္းေဇာ္ said...
This comment has been removed by the author.
ညိမ္းႏိုင္ said...

ဂ်ကာတာကုိေတာ့အစီအစဥ္မရွိဘူး ကိုေအတူေရ...၊
ဘာလီကိုေတာ့အစီအစဥ္ရွိတယ္ဗ်ဳိးးးးးးး

SHWE ZIN U said...

ကိုေအေအတူအို ေရ

အေရးေကာင္းတာနဲ႕ သြားေတာင္လည္ခ်င္လာၿပီ အိုဘားမား ရဲ႕ ေက်ာင္းေလး ကို ဓါတ္ပံုမရိုက္ခဲ႔ဘူးလား

ေက်းဇူးပါ
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

စိတ္ဝင္စားစရာ ေနရာေတြမ်ားတယ္ေနာ္...
ေရာက္ဖူးခ်င္ေသးတယ္
မေရာက္ခင္ေတာ႔ ပံုေတြၾကည္႔ျပီး စိတ္ေျဖသြားရတယ္ေပါ႔ေလ
အိုဘားမားေနခဲ႔တဲ႔ေက်ာင္းမွာတက္ခ်င္ထွာ
သူ႔လို သမၼတမ်ားျဖစ္မလားလို႔ း))

ကိုေဇာ္ said...

သြားခ်င္လိုက္တာ။
ေနာက္ေပါ႔. . .. :)

Anonymous said...

ေရာက္ဖူးခ်င္တဲ့အထဲမွာ
ဂ်ာကာတာလည္း ပါတယ္..

ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

အဲဒီ ျမိဳ႕ျပ လူပင္လယ္ၾကီးထဲကို တိုးဝင္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။ ၾကံဳၾကိဳက္လို႔ ဂ်ကာတာကို ေရာက္ျဖစ္ရင္ ကို AATO တင္ထားတဲ့ ဒီပို႔စ္ေလးကို သတိရမိမယ္ ထင္ပါရဲ႕။

License

License
Thank you very much for visiting my blog. I really do. I am trying to write and share my knowledge, experience,information etc etc. I would be very much appreciated for your either encouraging or critical comments to my any post. Furthermore, some photos herein the posts are not mine and perhaps some information too. However I always try to credit or mention the courtesy of the respective owner and/or where I got it from. Anyway please leave your message anything regards to my blog or if you want to use any part of information from my blog. I would follow up thereafter your message, accordingly.
Contact: thomasjrlatt@gmail.com